طبع : گرم و خشک (از خانواده نعناع)

مصلح : نعناع

قسمتهای مورد استفاده : سرشاخه های گلدار و برگ

مواد موثره : تیمول- کاروکرول- اوژنول

املاح و مواد مفید در گیاه : ویتامین A

مقدار مصرف : روزانه 5 گرم از پودر خشک

مدت زمان مصرف : در صورتی که مقدار مصرف کم باشد، نامحدود.

صور دارویی : عرق آویشن- شربتهای دارویی مانند تیمکس

مکانیسم اثر :

ضد اسپاسم- خلط آور- مدر- اشتها آور- قاعده آور- معوق- ضد سم- شیرساز- آنتی بیوتیک- ضددرد- آنتی اکسیدان- ضد سرفه- تونیک (نیروبخش)- ضد انگل- ضد نفخ- محرک- آرامبخش- تصفیه خون- خواب آور- ضد سرطان.

مضرات :

کاهش اشتها- آلبومینوری- کاهش نیروی جنسی- زنان باردار- حساسیت پوستی- آسم شغلی- سرگیجه- اسهال و استفراغ- صدا در گوش- ضعف قلب- مسمومیت.

خلاصه اثرات درمانی آویشن :

مهمترین استفاده طبی آویشن رفع سرفه در کاربرد ریوی است و پس از آن خاصیت گوارشی ضد اسپاسم معده و روده و در مرحله بعد استفاده مهم آنتی بیوتیکی آن به دلیل داشتن تیمول در ریه، گوارش، دهان و دندانها و پوست می باشد. پس از آن کاربردهای کلیوی، مغزی، اسکلتی و هورمونی در درجات بعدی اهمیت قرار می گیرند.