تقریبا در برگه اطلاعاتی همه داروها، راش پوستی به عنوان یک عارضه جانبی احتمالی، ذکر شده است. آیا این مشکل واقعی است؟

بله، هم داروهای نسخه شده و هم داروهایی که به طور خودسرانه مصرف می شوند، علت اصلی بیماری های پوست هستند که گاهی اوقات جدی و حتی بعضی مواقع تهدیدکننده حیات هستند (مانند نکروز اپیدرمی سمی). یک واکنش دارویی می تواند از بسیاری از بیماری های پوستی مانند اگزما، لیکن پلان و راش های ناشی از عفونت ویروسی تقلید کند. بعضی بیماری های پوستی که به طور طبیعی ایجاد می شوند، به واسطه یک دارو نمایان یا تشدید خواهند شد (مانند پسوریازیس که با لیتیوم یا کلروکین بدتر می شود). اگر فردی دچار حساسیت تماسی به یک ماده شیمیایی بشود و دارویی مصرف کند که از نظر شیمیایی مشابه است، ممکن است یک اگزمای منتشر ایجاد شود.

چرا داروها باعث ایجاد راش های پوستی می شوند؟

راه های متفاوتی برای ایجاد واکنش های دارویی وجود دارد. در این مورد هم خصوصیات خود داروها و هم استعداد بیماران اهمیت دارد. مکانیسم های واکنش را می توان به دو گروه بزرگ غیر آلرژیک و آلرژیک طبقه بندی کرد.

مکانیسم های واکنش دارویی غیر آلرژیک فارماکولوژیکی: برای مثال آکنه و استریا در اثر کورتیکواستروئیدها، خشکی لب ها در اثر ایزوترتینوئین و زخم های دهانی در اثر سیتوتوکسیک ها عوارض سمی ناشی از سطوح بالاتر از سطح طبیعی درمان به علت مصرف بیش از حد یا مشکلات دفع یا متابولیسم: مانند پورپورا در اثر مصرف بیش از اندازه وارفارین آثار تجمعی: مانند رسوب دارو در پوست در اثر طلا یا محصولات حاوی نقره تاثیر بر روی فلور طبیعی پوست: مانند کاندیدیاز پس از مصرف آنتی بیوتیک ها تشدید یک بیماری موجود: مانند پسوریازیس به دلیل بتابلوکر یا لیتیوم واکنش های ایدیوسنکراتیک که مختص یک فرد است. آلرژیک ناشی از یکی از 4 نوع افزایش حساسیت ایمنی با واسطه IgE واکنش های کمپلکس ایمنی با واسطه سلولی سیتوتوکسیک هومورال