امروزه به زنانی که مبتلا به پوکی استخوان هستند، قول درمان جدیدی داده شده که تا اواسط سال ۱۹۹۰ شناسایی نشده بود.

تا سال ۱۹۸۵ جابه جایی هورمونها تنها راه درمان پوکی استخوان بود. «کلسیتونین» در سال ۱۹۸۵ وارد شد. اگرچه این روش درمان از استخوان ها محافظت میکرد اما عوارض جانبی نظیر تهوع، سرخ شدن صورت و دستها را شامل می شد که در بسیاری از زنان مشاهده شده بود. در سال ۱۹۹۵ داروی جدید «آلندرونیت» (با علامت تجاری فاسو مکس) توسط مرکز دارو و تغذیه معرفی شد. آلندرونیت دارویی فاقد هورمون است که فعالیت استئوکلاست ها و سلولهایی که باعث شکنندگی استخوانها می شود را سرکوب می کند. آزمایشات کلینیکی بی شماری نشان داده اند که این دارو، حجم استخوانها را به میزان قابل ملاحظه ای، در حدود ۵۰ درصد افزایش داده و از شکستگی استخوان ران و ستون فقرات در زنان مبتلا به پوکی استخوان جلوگیری میکند. اگرچه این دارو هم دارای عوارض جانبی شامل تهوع و عدم هضم درست غذاست ولی اگر به صورت ناشتا همراه با مقدار زیادی آب مصرف شود، مشکلی به وجود نخواهد آمد.

آیا تستوسترون می تواند از استخوان های زنان محافظت کند؟

تستوسترون هورمونی مردانه است، اما در زنان به مقدار اندکی وجود دارد. اگرچه میزان بالای تستوسترونی که در بدن مردان وجود دارد، از آنها در برابر بیماری پوکی استخوان محافظت میکند ولی با کمال حیرت متوجه شده ایم که حتی نیمی از این مقدار در بدن زنان، میتواند از استخوانهایشان محافظت کند. اگرچه مرکز دارو و تغذیه، تستوسترون را برای درمان علائم ناشی از یائسگی مناسب میداند ولی این هورمون هنوز نتوانسته پوکی استخوان را درمان کند. تحقیقات مقدماتی به این نتیجه رسیده اند که تستوسترون با استروژن برای افزایش حجم استخوان مؤثرتر از تستوسترون به تنهایی است. استروژن با متوقف کردن فعالیت استئوکلاست ها و سلولهای تخریب کنندهٔ استخوان، از اندام ها محافظت میکند. افزایشی تستوسترون باعث افزایش استخوانهای بدن می شود. این فواید دارای عوارضی جانبی نظیر: افزایش وزن، تغییر تن صدا، جوش، افزایش موی صورت و بوی بدن است. با توجه به این دلایلی، شواهد کافی وجود ندارد تا بتوانیم تستوسترون را برای حفاظت از استخوانها پیشنهاد کنیم، اما تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.

در اواسط سال ۱۹۹۰ تحقیقاتی که بر روی سرطان سینه انجام شده بود نشان داد که «تاموکسفین» در بهبودی زنانی که از این دارو استفاده میکنند اثرات مثبت دارد: حفظ و نگهداری از استخوان.

تاموکسفین یک هورمون پذیرنده استروژن (SERM) است، یعنی دارویی که استروژن بدن را اضافه نمیکند بلکه بدن را برای دریافت آن پذیرا می کند. این نوع دارو گاهی «استروژن قوی» نامیده میشود زیرا به میزان کمی دارای اثرات استروژن است. SERM فرم استخوانها را ثابت نگاه می داشت اما چون از اثر کمتری نسبت به استروژن برخوردار بود، عوارض جانبی بیشتری داشت. تاموکسفین پژوهشگران را وادار نمود تا در مورد SERM بیشتر تحقیق کنند.

در سال ۱۹۹۸ مرکز FDA، «رالوکسفین» را برای جلوگیری از بیماری پوکی استخوان معرفی کرد. در سال ۱۹۹۹ رالوکسفین برای درمان این بیماری پیشرفت قابل ملاحظهای داشت. داروهای مؤثر دیگر اکنون تحت بررسی و آزمایشی است وزیر نظر سازمان FDA میتواند سالها ادامه پیدا کند.

برای زنان مبتلا به پوکی استخوان، آموزشی قدرت را در کنار درمانهای دارویی توصیه می کنم. اگرچه درگذشته نمی دانستیم که آموزش قدرت به اندازهٔ داروهای جدید باعث افزایش حجم استخوانها می شود همانطور که تحقیقات دکتر «نوتل ویتز» در مورد تست روش درمانی جایگزینی هورمون انجام شد ولی اکنون میتوانیم دلایل آن را بررسی کنیم. به علاوه آموزشی قدرت کاری را انجام می دهد که درمان دارویی پوکی استخوان، از انجام آن ناتوان است: آموزش قدرت با افزایش تعادل و قدرت، خطر شکستگی ناشی از زمین خوردن را کاهش میدهد. مادرم بهترین مثال برای عنوان این مطلب است. در سن ۷۱ سالگی استخوان رانش شکست. بلافاصله بعد از آن تمرینات قدرتی را شروع کرد. تقریباً ۹ سال پیش بود. اکنون ۸۰ ساله است و خیلی جوانتر از زمانی است که دچار شکستگی شده بود. انجام چنین حرکاتی برای بسیاری از زنانی که حتی نصف سن او را دارند بسیار خسته کننده است. او به مزرعه سبزیجات در نیوهمشپایر میرود و در آنجا کار می کند، در زمستان به همراه نوه هایش به اسکی می رود و در تابستان شنا و دوچرخه سواری میکند. بعد از کولاک شدیدی که در سال ۱۹۹۶ بارید، به پشت بام رفت تا برفها را پارو کند. در واقع من هم برای زنی که در اواخر هفتاد سالگی است و دچار شکستگی استخوان ران شده است، چنین فعالیتی را توصیه نمی کنم. اما نیروی حیات و زندگی او الهام بخشی است و گواه این است که آموزش قدرت باعث سر زندگی و دید مثبت او نسبت به زندگی شده است.