قرار دادن کودک در برابر سینه، به طور نظری کار ساده ای است، بسیاری از نوزادان با گریه کردن و درآوردن صداهای دهانی و مکیدن همراه با سرو صدا گرسنگی خود را نشان می دهند و با نزدیک شدن پستان مادر، دهانشان را باز می کنند و نشان می دهند که تمایل دارند شیر بنوشند. این عمل باعث می شود که مادر دهان کودک را به سمت نوک سینه خود هدایت کند و آن را تا نیمه در دهان نوزاد قرار دهد. بعداز تماس نوزاد با سینه مادر، او با استیاق کامل و تا لحظه گم شدن جریان شیر، به مکیدن ادامه می دهد. بعداز این مرحله، سرعت مکیدن کودک اهسته تر می شود .

بسیاری از زنان از تغییر اندازه سینه هایشان در دوره شیردهی نگران می شوند- و حتی می ترسند. البته دیده شده است که گاهی در این دوران اندازه پستان ها حتی از اندازه سرکودک نیز بزرگ تر می شود! اما هیچ نترسید! زیرا پستان ها دوباره کوچک می شوند. البته ممکن است در ابتدا قدری ناراحت کننده باشند.

اگر هنگام تماس دهان با پستان خود احساس درد و ناراحتی کردید، انگشت کوچک یا انگشت اشاره خود را به آرامی در دهان کودک فرو کنید و نوک سینه را از دهانش خارج نمایید دوباره دهان کودک را به سینه خود نزدیک کنید. اگر به کودک اجازه دهید که به شکل نامناسبی شیر بمکد، زمینه مناسبی برای زخم شدن یا ترک خوردگی نوک سینه ها فراهم می آید.

بعضی از کودکان نیاز شدیدتری به عمل مکیدن دارند. این کودکان هنگام سیر شدن کمتر مک می زنند، ولی وقتی پستان از دهانشان گرفته می شود، اعتراض می کنند. در مورد آنها چه باید کرد؟

انتخاب 1 : هیچ کاری! یعنی هیچ اشکال ندارد که اشتیاق کودک به مکیدن سینه مادر را تأمین کنیم و او را راضی نگه داریم.

انتخاب 2 : کودک را از پستان مادر جدا کنیم و در عوض، او را مورد نوازش و محبت قرار دهیم. سپس آنچه باید انجام شود به خواسته مادر و نیازهای نوزاد بستگی خواهد داشت.