خواص شیمیایی و فیزیکی

هر دارویی وارد بدن شود ویتامین C را از بین می برد.

چون بدن نمی تواند ویتامین C تولید کند، این ویتامین باید از طریق رژیم غذایی روزانه یا به شکل مکمل های آن دریافت شود. متاسفانه قسمت اعظم ویتامین C مصرفی، از طریق ادرار دفع می شود.

ویتامین Cدر اثر اکسیداسیون، به خصوص در اثر حرارت و قلیا، به سهولت از بین می رود و به علت این که به مقدار زیادی در آب قابل حل است، اغلب زمان پخت در آب به هد می رود.

در نسوج حیوانی مقدار ناچیزی ویتامین C وجود دارد که اغلب به علت قرار گرفتن در مجاورت هوا یا فرایند شدن، از زمان سرو تا زمان صرف غذا از بین می رود. بنابراین، مهم ترین منابع شامل میوه جات و سبزیجات است با حفظ اولویت اسیدی و تازه بودن و در صورت لزوم، توصیه می شود در مقدار کم آب و به مدت کوتاه پخته و بلافاصله خورده شود.

ویتامین Cموجود در سبزیجات و میوه جات به شرایط رشد آنها و درجه رسیده بودن محصول در زمان برداشت بستگی دارد. قرار دادن در یخچال یا فریز کردن محصول بلافاصله بعد از برداشت به نگه داشتن ویتامین آن کمک می کند.

با پاستوریزه کردن شیر، مقدار ویتامین C در این ماده به شدت کاهش پیدا می کند مواد غذایی (شیر خشک یا تغلیظ شده) بیشتر اوقات مقدار بسیار ضعیف و ناکافی از این عنصر (ویتامین C) را در خود دارد و به همین دلیل، مصرف دائم آب میوه تازه از زمان نوزادی توصیه می شود.

در بدن انسان، ویتامین Cرا خصوصا در لوب پیشین هیپوفیز، کورتکس فوق کلیوی میانی، بخش زرد تخمدان (در زنان)، پاراتیروئید، بیضه ها، تخمدان و گلبول های سفید می توان یافت.

نیاز بدن انسان به ویتامین C نسبت به سایر ویتامین ها بیشتر بوده و باید برای هر کیلوگرم وزن در هر روز یک میلی گرم در نظر گرفته شود.

دانشمندان معتقدند که نرسیدن ویتامین C به بدن در پیری باعث چین و چروک و خشکی پوست می شود. لذا برای حفظ جوانی لازم است روزانه مقدار ویتامین Cکافی به بدن برسد.

مقدار زیاد ویتامین C بی خطر، به نظر می رسد، دوزهای بسیار زیاد ویتامین C، بین 502 هزار میلی گرم هر 4 ساعت، که برای اسیدی کردن ادرار به کار می رود، بر روی طریقه جذب برخی از داروها تاثیر می گذارد.

در افرادی که مستعد سنگ های کلیوی هستند دوزهای 500 میلی گرم ویتامین Cدر روز با بروز این سنگ ها همراه است. و نیز دوزهای بالای این ویتامین می تواند موجب اسهال شود.