زردآلو

گرم وتر، نفاخ است و مصلح آن سکنجبین می باشد. ملین است و راه خون را باز و صفرا را دفع می کند.جوش خون را فرو می نشاند و برای اشخاص صفراوی و دموی مزاج نافع است.زردآلو کثیرالغذاء است و برای دفع تشنگی و بواسیر نافع است.

زردآلو دارای ویتامین آ و ب و ث می باشد. به خصوص در پوست آن ویتامین «آ» به مقدار زیاد وجود دارد زردآلو تن را فربه می کنند و بهترین میوه برای افراد لاغر است.

زردآلو خنک، مشهی و مقوی اعصاب است و چون از لحاظ آهن غنی است برای بچه ها مفید است ولی افرادی که از کبد ضعیف شکایت دارند نباید در مصرف آن زیاده روی کنند.

علاوه بر سایر نعمت ها خداوند در فصل تابستان میوه خوش طعمی به نام زردآلو آفریده است این میوه که به خاطر دارا بودن مواد معدنی و ویتامین های زندگی بخش منبعی از انرژی و نشاط می باشد دارای 2790 واحد بین المللی ویتامین آ و 3% میلی ویتامین ب1 و 4% ویتامین ب 2 و 7/0ویتامین پ پ و 4 ملی گرم ویتامین ث می باشد.

مواد معدنی موجود در زردآلو عبارت از فسفر، کلسیم، منیزیم، پتاسیم و آهن، می باشد وجود این مواد است که زندگی را تأمین و حفظ می نماید. پتاسیم زردآلو با اسیدهای موجود در آن ترکیب شده و موجب لینت و فعالیت کلیه ها می گردد. این اسیدها عبارتنداز اسیدمالیک ، اسید سیتریک، اسیدتارتریک.

اسیدهای زردآلو پس از سوخت در بدن تولید که نباتهای قلیایی می نماید و بدین ترتیب قلیائیت بدن را زیاد می کنند و چون پتاسیم در زردآلو بیشتر از سدیم می باشد این قلیائیت بدن بیشتر متوجه سلول های بدن می شود در صورتی که بیکربنات دو سدیم (نمک طعام) قلیائیت مالیات بدن را زیاد می کند.

در نتیجه فعل و انفعالات فوق است که زردآلو در مبتلایان به فشار خون و زیادی اوره و گوشتخواران بسیار نافع بوده و رفع بیماری آن اثر نیکویی دارد.