ویتامین C :

ویتامین C در گیاهان به ویژه گیاهان کلروفیل دار و کلرتنوئید دار و میوه های ترش به مقدار زیاد وجود دارد و از میان گیاهان فقط قارچها فاقد این ویتامین هستند.

مقدار ویتامین C در میوه های ترش و کال بیشتر است و به تدریج با رسیده شدن میوه و شیرین شدن آن، از میزان ویتامین C موجود در آن کاسته می شود.

ویتامین C در اثر حرارت از بین می رود. این ویتامین در بدن ذخیره نمی شود و باید روزانه به مصرف برسد. فلفل سبز، فلفل فرنگی شیرین، انواع کلم، شلغم، تمشک، توت فرنگی، اسفناج، سیب، پرتقال، لیموترش، طالبی، نارنگی، آناناس، رب، گوجه فرنگی، سیب زمینی و جگر به مقدار زیاد ویتامین C دارند.

کمبود این ویتامین، بیماری اسکوربوت را سبب می شود و در موارد خفیفتر ضعف و ناپداری بدن در برابر میکروبها عارض می شود. هنگام بیماری، عفونت، خونریزی و آبستنی میزان نیاز بدن به این ویتامین بالا می رود، اما در شرایط طبیعی حدود 70 میلی گرم در روز کافیست.

ویتامینهای محلول در چربی

این ویتامینها در ترکیب و تولید آنزیمها شرکت دارند. مهمترین ویتامینهای این گروه ویتامین A ، D، K ، E است

ویتامین A :

ویتامین A در روغن کبد حیوانات دریایی، کره، شیر، زرده تخم مرغ، جگر، ماهی، سبزیها و میوه ها ( به ویژه هویج، کاهو، اسفناج، کلم، زردآلو موز و گرمک) به مقدار زیاد وجود دارد.

کمبود این ویتامین سبب شبکوری، توقف رشد و نمو، گزر فتالمی و نیز عوارض پوستی می شود.

حذف با مصرف ناکافی این ویتامین عوارض متعددی ایجاد می کند. رژیمهای غذایی برای کاهش وزن اگر با حذف کامل مواد چربی برنامه ریزی شود، سبب می شود که ویتامین A جذب نشود و عوارض کمبود ویتامین A بروز کند. نخستین عارضه، خشکی بیش از اندازه پوست است که خود مشکلات فراوانی به همراه دارد.