ناباروری در مردان به عدم توانایی مرد در باردار نمودن زن گفته می شود. ناباروری در مردان اغلب به دلیل تعداد کم اسپرم رخ می دهد. آنالیز مایع منی اولین گام در کمک به این افراد می باشد. میلیون ها نفر از مردان با مشکل ناباروری مواجه هستند.خبر خوب این است که بسیاری از مردان با وجود داشتن چنین مشکلاتی اکنون پدر هستند.

چه عواملی باعث ناباروری مردان است؟

شایع ترین علت ناباروری در مردان به اسپرم مربوط است که اکثرا در رابطه با تعداد و کیفیت اسپرم ها در ارتباط است.مشکلات مربوط به اسپرم شامل تعداد کم اسپرم، اسپرم هایی که به اندازه کافی سریع حرکت نمی کنند و قبل از رسیدن به تخمک می میرند. اسپرم هایی که به علت غلظت مایه منی به درستی شکل نمی گیرند و یا عدم وجود اسپرم، است.

مشکلات مربوط به اسپرم ممکن است از خیلی زیاد تا خیلی کم از برخی از هورمون هایی که منجر به تولید اسپرم می شوند وجود داشته باشند.

یکی دیگر از علل ناباروری در مردان مشکل انزال است. در برخی از موارد لوله های داخل اندام تناسلی مرد مسدود شده است. اگر این چنین باشد شما ممکن است یک انزال سختی داشته باشید و یا کلا انزال زمانیکه در اوج لذت جنسی هستید رخ ندهد و مایعی بیرون نیاید. گاهی اوقات انزال رو به عقب می رود و از پروستات به مثانه می رود و از این طریق خارج می شود.

امکان دارد در این مورد یکسال طول بکشد تا زن بارداری شود که در واقع این مدت طبیعی است. اغلب پزشکان توصیه می کنند که یکسال قبل از انجام آزمایشات ناباروری صبر کنید و اگر شما و همسرتان بیش از یکسال است که در تلاش برای بچه دار شدن هستید بهتر است مدتی از آن دست بکشید.

برخی از مشکلات سلامتی هم می تواند توانایی یک مرد را در باروری کاهش دهد که عبارتند از : فیبروز کیستیک ، آسیب یا ضربه به بیضه و مشکلات مربوط به نعوظ و انزال.

درمان ناباروری در مردان بسیار صورت گرفته است که گزینه های درمان ناباروری عبارتند از جراحی ، درمان هورمونی و دارو. اگر اسپرم مرد قادر به بارور کردن تخمک نیست از اسپرم های اهدایی استفاده می شود ـ اسپرم انسان دیگرـ هریک از این درمان ها که نام برده شد ممکن است به تنهایی و یا همراه با یکدیگر مورد استفاده قرار گیرند. دو مورد از شایع ترین درمان ها را در قسمت پایین مورد بررسی قرار می دهیم.

ـ تلقیح داخل رحمی اسپرم : مایع منی از یک مرد جمع آوری شده و روش شستن اسپرم برای جداسازی اسپرم سالم از مایع منی انجام گرفته است و پزشک اسپرم را مستقیما درون رحم قرار می دهد. این امر سبب نزدیک شدن اسپرم به تخمک می شود و باروری رخ می دهد. این روش را اکثرا تلقیح مصنوعی می نامند.

ـ لقاح آزمایشگاهی : زن داروهای مخصوصی مصرف می کند تا تخمک های او برسند. یک پزشک این تخمک ها را جمع آوری می کند و با مایع منی که از یک مرد جمع آوری شده است در آزمایشگاه قرار می دهد. در نتیجه برخی از تخمک ها بارور شده اند. یک و یا بیشتر از آنها را درون رحم قرار می دهند و تعدادی را نیز در دیواره رحم ایمپلنت می کنند.