حین فعالیت جنسی، مهبل از میلیون ها اسپرم پر می شود که به تمام جهات حرکت می کنند تا تخمکی را جهت بارور ساختن پیدا کنند. از اسپرم هایی که به کانال 5/2 سانتی گردن رحم می رسند. اکثراً جلوتر از این مقدار پیش نمی روند.

تنها اسپرم های معدودی ره رحم می رسندو با موفقیت از لوله فالوپ عبور می کنند و به محلی که تخمک قراردارد می رسند. تخمک زمانی در این محل وجود دارد که تخمک گذاری انجام شده باشد. وقتی اسپرم تخمکی را پیدا کرده وارد آن شود، لقاح صورت گرفته و بارداری آغاز شده است. اسپرمی که یک تخمک را بارور می کند، مراحل زیادی را پشت سر می گذارد.

برای ایجاد بارداری، معمولاً باید فعالیت جنسی در 72 ساعت قبل از ورود تخمک به لوله فالوپ صورت گیرد. بعضی از اسپرم ها در موکوس (ترشحات مخاطی) گردن رحم ذخیره می شوند و با گذشت زمان آزاد می شوند و به رحم لوله فالوپ وارد می گردند. اگر بعضی از این اسپرم ها برای چند ساعت بعداز رها شدن تخمک از تخمدان زنده بمانند، ممکن است یکی از آنها تخمکی را پیدا کرده و لقاح صورت پذیرد. بهترین شانس بارداری درست قبل از رها شدن تخمک (تخمک گذاری) است. تخمک گذاری معمولاً در هر سیکل قاعدگی یکبار اتفاق می افتد و زمان آن حدود 14 روز قبل از شروع سیکل بعدی است. با این وجود حتی رعایت دقیق زمان، حاملگی را تضمین نمی کند.

به بیان دیگر، زوج ها در حقیقت 30 درصد شانس بارداری در هر دوره قاعدگی را دارند. برای حاملگی شدن علاوه بر فعالیت جنسی، هم دستگاه تناسلی مؤنث سالم و هم دستگاه مذکر سالم لازم است.

در زنان الگوی نامنظم تخمک گذاری می تواند لقاح تخمک را سخت تر نماید. لوله های فالوپ باید باز و پذیرای تخمک و اسپرم باشند. زنانی که لوله های فالوپ ایشان دارای بافت جوشگاهی در اثر جراحی یا عفونت قبلی است ممکن است نتوانند حامله شوند مگر جراحی با وسیله کمکی جهت تولید مثل استفاده شود.

حتی مخاط گردن رحم باید مشخصات لازم را داشته باشد تا اجازه ورود به اسپرم را بدهد. مخاطی که خیلی ضخیم یا اسیدی است می تواند مانع لقاح شود. مخاط اسیدی باعث می شود واژن بر علیه اسپرم که محیط مناسبتی قلیایی است، خصمانه برخورد نماید.

برای مردان لازم است که نه تنها تعداد کافی اسپرم تولید کنند بلکه لازم است اسپرم فعال و سالم تولید نمایند.

گردن رحم دیواره های ضخیمی دارد(سروبکس) معمولاً خروجی سروبکس( گردن رحم) خیلی کوچک است.ولی به اندازه ای بزرگ می باشد که اجازه دهد مایعات قاعدگی خارج شوند ولی نه به اندازه ای که مثلاً یک تامپون بتواند وارد آن شود. حین زایمان، خروجی سروبکس باز می شود(گشاد می شود) تا اجازه خروج را به کودک بدهد و عضلات جدار رحم نیز منقبض می شوند تا کودک را به خارج برانند.

سروبکس به داخل مهبل که لوله ای عضلانی به طول 12 سانتی منر است، برآمده شده است. در اکثر اوقات دیواره های مهبل در تماس با یکدیگر هستند و لی قابلیت اتساع در حدی که اشیاء کوچکی مثل تامپون در آن قرار گیرند و نیز تا حدی که به کودک حین زایمان اجازه خروج دهند را دارند. سلول های دیواره های واژن مواد نرم کننده ترشح می نمایند در دختران پرده بکارت (یک غشاء نازک)، نسبتاً خروجی کانال مهبلی (واژینال) را مسدود کرده است.

این غشاء معمولاً تا اولین تماس جنسی سالم می ماند. در موارد نادر پزشک مجبور می شود شکاف کوچکی بر روی پرده بکارت ایجاد نماید تا دختر بتواند قاعده شود.