دید سنتی این است که این روش باید منحصر به مردانی شود که سرطان آنها محدود به پروستات و بافت اطراف آن است یعنی مراحل A_2 , B و C. برخی از پزشکان معتقدند پرتوتابی حتی هنگامی که سرطان به غدد لنفاوی موضعی گسترش یافته است نیز موثر می باشد، یعنی مرحله D_1. در پژوهشی که به وسیله محققینی از دانشکده پزشکی ویسکانسین انجام گرفته است، گزارش شده است که وقتی بیماران مرحله D_1 تحت پرتوتابی قرار می گیرند، 61 درصد آنها به مدت 5 سال و 48 درصد آنها به مدت 10 سال از بیماری خود رهایی می یابند. این ارقام از آمار میزان متوسط ادامه حیات بهتر است.

کدام بهتر است ؟ جراحی یا پرتوتابی ؟

این امر به چند عامل بستگی دارد. از جمله اینکه چه کسی درمان را انجام می دهد. بیمارانی که مورد درمان پرتوتابی قرار می گیرند. در هر محلی که درمان شوند میزان موفقیت درمان یکسان است. اما همان گونه که قبلاً گفتیم اگر عمل پروستات برداری رادیکال بدون قطع اعصاب توسط یک جراح متخصص صورت گیرد، نتیجه بهتری عاید فرد می شود.

بررسیها نشان داده است که بیماران مرحله A_2 و B_1 سرطان پروستات که تحت پرتوتابی خارجی یا پروستات برداری رادیکال قرار می گیرند در طی یک دوره 15 ساله نتایج یکسانی از خود بروز می دهند. علی رغم اینکه میزان سرطان باقیمانده در کسانی که تحت عمل پروستات برداری رادیکال قرار می گیرند 30 تا 50 درصد و در کسانی که تحت پرتوتابی قرار می گیرند 60 تا 90 درصد گزارش شده است.

سرطان باقی مانده چیز بدی به نظر می آید. آن چیست ؟

توده های میکروسکوپی سرطانی است که چند ماه پس از درمان به وسیله بیوبسی تشخیص داده می شود. وجود آن به معنای عود توده سرطانی نیست بلکه بیشتر به این علت است که ریشه کن کردن تکامل توده سرطانی بسیار مشکل است.

آیا سرطان باقی مانده کشنده است ؟

ناکامی در درمان می تواند در سایر سرطانها کشنده باشد، اما دقیقاً مشخص نیست که در مورد سرطان پروستات ناکامی در درمان چقدر خطرناک است. همان گونه که در فصل دوم گفتیم یافتن توده های سرطانی میکروسکوپی در کالبد شکافی مردانی که به علل دیگری در گذشته اند بسیار شایع است. اما اگر سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات که میزان رشد توده سرطان را می سنجد و ما در فصل دوم راجع به آن صحبت کردیم؛ بالا رفته باشد یا در حال افزایش باشد، فرصت خوبی برای شما و پزشکتان خواهد بود که با درمانهای کمکی همچون هورمون درمانی با سرطان پروستات مقابله کنید.