روشهای پیشگیری از بارداری را بطور کلی به دو دسته موقت و دائم تقسیم می کنند :

روشهای موقت

به روشهائی اطلاق می شود که می توان آنها را بطور و تا وقتی تصمیمی برای بچه دار شدن وجود ندارد استفاده کرد و با کنار گذاشتن استفاده از این روشها حاملگی دوباره اتفاق می افتد و شامل قرصهای خوراکی پیشگیری از بارداری، کاندوم، آمپولهای تزریقی، کپسولهای کاشتنی زیر پوست (نورپلنت) و دستگاه داخل رحمی (آی، یو، دی) می باشند.

روشهای دائم

همانگونه که از نامشان پیداست روشهائی هستند که استفاده از آنها باعث پیشگیری از بارداری بطور دائمی شده و برای زوجی مناسب می باشد که تحت هیچ شرایطی تصمیم مجددی برای یچه دار شدن نداشته باشد. این روشها شامل بستن لوله در زنان (توبکتومی) و بستن لوله در مردان (وازکتومی) می باشند.

قرصهای خوراکی پیشگیری از بارداری

این قرصها حاوی هورمونهای زنانه هستند و فقط برای مصرف در ختنمها ساخته شده اند. دسته ای از قرصها حاوی هر دو نوع هورمون زنانه یعنی استروژن و پروژسترون هستند و دسته دیگر فقط یک نوع از هورمونها یعنی پروژسترون را دارا هستند.

قرصهائی که هر دو نوع هورمون را دارند بنام قرصهای ترکیبی نامیده می شوند که سه نوع آن در حال حاضر در مراکز بهداشتی درمانی موجود است :

  • نوع HD (اِ چ دی) که میزان هورمون بیشتری دارد.
  • نوع LD (اِ ل دی) که میزان هورمون کمتری نسبت به اِ چ دی دارد.
  • نوع سه مرحله ای (تری فازیک)

قرصهای پیشگیری از بارداری از طریق مهار تخمک گذاری و نیز تغییراتی که در ترشحات دهانه رحم ایجاد می کنند مانع از ایجاد حاملگی خواهند شد.

این قرصها علاوه بر نقش پیشگیری کننده از حاملگی دارای فواید زیاد دیگری هستند که در زیر به چند نمونه آن اشاره می کنیم :