محققان سرگرم مطالعه بر روی تکوین داروی جدیدی برای بیماری پارکنیسون هستند. توجه زیادی هم به سمت یافتن راهی برای جایگزین کردن سلول های دوپامین ساز در ماده سیاه معطوف شده است. یک رویکرد، پیوند سلول های جنینی است- عملی که طی ان سلول های جنینی به داخل مغز افراد مبتلا به پارکینسون کاشته می شوند.

متاسفانه، نتایج یک مطالعه وسیع در سال 2001 حاکی از آن بود که پیوند سلول های جنینی تنها در افراد زیر 60 سال نتیجه می دهد، حدود 15 درصد شرکت کنندگان در این مطالعه بعداً در نتیجه مقادیر بیش از حد دوپامین دچار حرکات غیر ارادی شدیدی شدند، به علاوه استفاده از سلول های جنینی چالش های اخلاقی و معنوی زیادی را پیش روی دانشمندان قرار داده است.

بسیاری از دانشمندان بر این باورند که پاسخ این مسئله در استفاده از سلول بنیادی (رویانی) نهفته است. سلول های بنیادی، سلول های والد همه بافت های بدن هستند محققان توانسته اند سلول های بنیادی تمایز نیافته انسانی را جدا کرده و در شرایط آزمایشگاهی گشت دهند. این امیدواری وجود دارد که آنان بتوانند روزی این سلول ها را به گونه ای هدایت کنند تا به انواع تمایز یافته ای مثل نورون های دوپامین ساز - تبدیل شده و در درمان پارکنیسون مورد استفاده قرار گیرند.

سلول های بنیادی مورد استفاده در این تحقیقات محصول رویان هایی هستند که در محیط آزمایشگاه برای درمان ناباروری تولید می شوند و استفاده از آنها تنها بر اساسی اجازه نامه کتبی دهندگان صورت می گیرد. استفاده از سلول های بنیادی رویان موضوع بحث انگیزی است و تاکنون با محدودیت های بسیاری روبرو بوده است.

دانشمندان همچنین در حال تحقیق و بررسی ژن هایی که کار کدگذاری پروتئین های مسؤول تولید دوپامین را برعهده دارند، داروهایی که عملکرد گلوتامات را مهار می کنند، اسید آمینه ای که سلول های عصبی را تخریب می کند و نقش آنتی اکسیدان کوآنزیم کسی یو-10 در جلوگیری از پیشرفت بیماری پارکنیسون می باشند.