‏حرکت های این مفصل فلکشن و اکستنشن حول محور فرونتال و چرخش داخلی و خارجی زانو حول محور ورتیکال است. البته توجه به این نکته ضروری است که انجام حرکات چرخشی زانو در صورت تماس پا با زمین ممنوع بوده و حرکات چرخشی درشت نی فقط در حالت فلکشتن زانو امکان پذیر است و معمولا علت اصلی آسیب دیدگی رباط داخلی زانو انجام حرکت دورکردن و چرخش مفصل زانو به هنگام تماس پا با زمین است.

‏لیگامنت های مفصل زانو موجب محدودکردن حوکاف زانو می شوند.

1- لیگامنت درشت نی جانبی (داخلی) نقشی مهمی در جلو گیری از صدمات زانو دارد و در هنگام حرکت اکتنشن ساق پا از مفصل زانو، از حرکت ساق به طرف خارج(آبداکشن) جلوگیری می کند.

2- لیگامنت نازک نی جانبی (خارجی) در هنگام اکتنشن زانو از حرکت ساق پا به سمت داخل پا (آداکشن) جلو گیری می کند.

3- لیگامنت مایل رکبی از حرکت های هایپر اکستنشن مفصل زانو جلوگیری می کند.

‏4- لیگامنت متقاطع محدود کننده حرکت اکستنشن و چرخش ساق پا در حالت اکستنشن است.

5- رباط متقاطع خلفی و قدامی به ترتیب حرکت روبه جلو و روبه عقب لقمه های استخوان ران را محدود می کنند و به هنگام بازکردن کامل مفصل زانو، هر دو رباط متقاطع زانو، به طور کامل در حالت کشیدگی حداکثر قرار می گیرند و از باز شدن بیش و ازحد زانو و چرخش داخلی استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران جلوگیری می کنند. پیچش استخوان زانو

‏مفصل زانو و مچ پا برای انجام چرخش حول محور عمودی طراحی نشده اند. از این رو، از نظر آرمانی و ایده ال، چرخش خارجی این نواحی باید به طور کامل به وسیله چرخش خارجی کل پا حول مفصل ران به انجام برسد. با توجه به این که دامنه طبیعی چرخش خارجی مفصل ران 60 تا 70 درجه است، از این رو، نتیجه گیری می شود که اکثر تمرین های چرخشی زانو و مچ پا حرکات رقص کننده ها با حرکت چرخش خارجی کامل پا از مفصل ران امکان پذیر است و پیچش مفاصل زانو و مچ پا به طرف خارج، فقط تا حدود 20 ‏درجه است. اگرچه مفاصل زانو و مچ پا ممکن است بتوانند مقادیرکم و محدودی از حرکات پیچشی را انجام دهند. ولی پیچش بیش ازحد، ممکن است باعث اعمال فشار اضافی بر سطوح مفصلی و ساختارهای نگهدارند آنها شود و احتمالا این وضعیت نادرست در صورتی رخ می دهد که چرخشی خارجی مفصل ران محدود گردد.