درمان کردن آکنه و حتی چگونگی درمان آن تصمیم هایی بسیار شخصی است. بعضی افراد با یک ضایعه ، به خصوص اگر در وسط بینی آن ها قرار داشته باشد ، به هم می ریزند ؛ عده ای نیز ضایعات بسیار دارند و حتی به آن توجه نمی کنند. در طبابتم یاد گرفته ام هرگز حدس نزنم چرا کسی به مطب من آمده است. پس از بارها نشستن و نگاه کردن به بیمار و گفتن خوب ، برای آکنه اینجا آمده اید؟ با این فکر که بی تردید آکنه دلیل مراجعه اوست و شنیدن مثلا نه ، برای این خال گوشتی روی بازویم آمده ام به این نتیجه رسیده ام. مسلم است که بعضی ها بیش از دیگران از آکنه ناراحت می شوند. آکنه برحسب تعداد جوش ها و مقدار ماندن جای آکنه ، از خفیف تا شدید ، به سه گروه اصلی تقسیم می شود:

1 - خفیف = جای آکنه نمی ماند ، کمتر از 10 ضایعه؛

2 - متوسط = جای آکنه ممکن است بماند ، بیش از 10 ضایعه ؛

3 - شدید = کیستی ، نودولی کیستی ، ایجاد کننده جای آکنه.

اگر در هر ماه فقط یک ضایعه آکنه از هر نوع داشته باشید که جای آن بماند ، می شود سالی 12 جای آکنه. در این مورد عاقلانه است که آکنه را درمان کنید تا از ضایعه جدید به هر تعداد که ممکن است جلوگیری شود و ضایعاتی که ایجاد سده است هر چه زودتر برطرف شود تا احتمال ایجاد جای دائمی آکنه به حداقل برسد.

به یاد داشتن این نکته نیز مهم است که باید از کندن یا فشار دادن ضایعات خودداری کنید. کندن ضایعات آکنه یا جای آکنه به طولانی تر شدن ضایعات و بیشتر شدن احتمال ایجاد جای دائمی آکنه و نیز افزایش درد در محل آکنه می انجامد.

حرف های یک فرد مبتلا

همیشه به آکنه فکر کرده ام چون انگار ابدی است. پیش از مراجعه به پزشک همه چیزهای بی نسخه را امتحان کردم. مکمل های گیاهی و تغییر رژیم غذایی را امتحان کردم. اول فکر می کردم رژیم غذایی من واقعا تاثیری بر آکنه دارد. مواد قندی را کنار گذاشتم. گیاهخوار شدم و مقدار زیادی آب نوشیدم. بعضی رژیم های غذایی دیگر را. پس از مدتی ، به رغم هر چه کرده بودم ، باز هم جوش جدید زدم. باور نمی کردم در 28 سالگی هنوز مثل یک نوجوان این همه جوش بزنم. در واقع آکنه من به جایی رسید که حتی از وقتی نوجوان بودم شدیدتر شد. فهمیدم که از موقعیت های اجتماعی می گریزم و در کارم نیز آن قدرها اجتماعی نبودم. چون در کار فروش هستم ظاهر من برای شغلم بسیار مهم است. همچنین به خودم خوب می رسم ، بنابراین دلم می خواهد پوستم در بهترین شکل باشد. وقت زیادی صرف نگاه کردن به پوستم می کنم و از آنچه می بینم خوشم نمی آید. وقت زیادی نیز صرف پیدا کردن محصولات در اینترنت یا فروشگاه ها می کنم. محصولات آن قدر زیادند که آدم گاهی واقعا سرگیجه می گیرد. استفاده از داروهای آکنه که دکترم تجویز کرد و همراه او بررسی کردن محصولاتی که می خرم و استفاده می کنم ، بسیار به من کمک کرد. من و دکترم محصولات و اجزای سازنده آن ها را بررسی کردیم تا بفهمیم کدام محصول برای نوع پوست من بهتر است و با داروهایی که او برایم تجویز کرده سازگارتر است. هنوز چندتایی جوش می زنم ، ولی نه آن قدر زیاد و جوش ها زودتر می روند ، البته نه آن قدر زود که من می خواهم. از پوستم و آنچه برای من موثر است درک و شناخت بسیار بهتری دارم. این موضوع اعتماد به نفس خیلی بیشتری به من می دهد که شغلم و به طور کلی زندگیم را بسیار بهتر کرده است.

در تصمیم گیری برای زمان درمان آکنه و چگونگی درمان آکنه چهار عامل را باید در نظر گرفت:

شدت ضایعات کنونی چقدر است؟ جوش ها چه مدت می مانند و آیا خیلی دردناک و خارش دار هستند؟

چه مدت است که آکنه برایتان مسئله شده؟ آیا رخدادی جدید است که می توانید آن را به رویدادهای خاصی ربط دهید - مثل داروی خاصی که مدتی مصرف کرده اید یا محصول جدیدی که استفاده می کنید - یا سال ها ادامه داشته است؟

در گذشته چه واکنشی به درمان داشته اید؟

گرایش به ماندن جای آکنه و بیش رنگدانگی در پوست شما چه اندازه است؟

آیا لک های سرخ یا قهوه ای یا جای آکنه می ماند؟

می توانید در مورد این چهار عامل فهرستی برای خود تهیه کنید. این فهرست شما را راهنمایی می کند که آیا به درمان نیاز دارید یا نه و به پزشک شما کمک می کند در مورد برنامه درمان درست برای شما تصمیم بگیرد