آفتاب سوختگی نتیجه تعامل میزان کافی از UVB با مواد موجود در سلول های اپیدرم است که منجر به آزاد شدن مولکول های ایجاد کننده التهاب می شود. چند ساعت بعد، پوست قرمز می شود و در موارد شدید، ممکن است تاول ایجاد شود. در صورتی که سوختگی وسیع و شدید باشد، منجر به از دست دادن مایعات و درد می شود. عواقب آن مشابه با سایر انواع سوختگی است و درمان کردن آفتاب سوختگی های شدید باید در مرکز سوختگی امجام شود.

درجات خفیف تر از آفتاب سوختگی را می توان به صورت علامتی با ترکیبات تسکین دهنده ملایم مثل لوسیون کالامین چرب، تسکین داد. پیشنهاد شده که استفاده زودهنگام از استروئید موضعی می تواند کمک کننده باشد. آسپیرین می تواند به عنوان یک ضد درد موثر به کار رود. علی رغم شیوع زیاد آفتاب سوختگی، کار علمی سودمند اندکی برای راهنمایی ما در جهت یافتن بهترین درمان در مواردی که سوختگی شدت کمتری دارد، صورت گرفته است، بهتر است از هر فرصتی برای تاکید بر ضرورت اجتناب از مواجهه زیاد، با نور آفتاب استفاده کرد.

فتوتوکسیسیتی چیست؟

فتوتوکسیسیتی مشابه آفتاب سوختگی است ولی ناشی از واکنش بین نور خورشید و دارویی است که به صورت خوراکی مصرف شده یا ماده شیمیایی که به واسطه تماس جذب پوست شده است (مثل بعضی گیاهان خاص). فتوتوکسیسیتی بلافاصله پس از مواجهه با UV ایجاد می شود و معمولا پس از فروکش کردن التهاب، تیره شدن پوست به وجود می آید. چنین واکنش هایی می تواند هم در اثر UVA و هم در اثر UVB به وجود بیاید، لذا به واسطه مواجهه در سالن برنزه کردن نیز ممکن است به وجود بیاید. سیستم ایمنی در فتوتوکسیسیتی نقشی ندارد. واکنش های آلرژیک تحت تاثیر UV وجود دارد و بیشتر مواقع واکنشی مانند اگزمای تماسی ایجاد می کند.

احتمال ایجاد واکنش های فتوتوکسیک در بعضی از داروها بیشتر است؛ در مورد سایر داروها خطر فردی اندکی است ولی در بسیاری از موارد به علت استفاده بسیار گسترده از دارو، اتفاق می افتد.