مواجهه سه نوع است :

1- القاء نشانه ها - استفاده از فنون فیزیکی برای جلو انداختن نشانه های وحشتزدگی به منظور تمرین کنار آمدن با چکاننده های واقعی وحشتزدگی. 2- مواجهه ذهنی - یا قرار گرفتن خیالی در وضعیت ترسناک برای تمرین کنار آمدن در زندگی واقعی. 3- مواجهه واقعی - روبه رو شدن تعمدی تدریجی با وضعیت هایی که از آنها ی ترسید یا از آنها اجتناب می کنید. القاء نشانه ها

همان طور که گفتم، یکی از جنبه های اضطراب مشکل ساز، ترس از اضطراب است. القاء نشانه شامل استفاده از روش های فیزیولوژیک برای تولید عمدی احساس وحشت است. هدف این است که کنار آمدن کنترل شده با وحشتزدگی را تمرین کنید. همچنین بفهمید اگرچه نشان ها نا خوشایند هستند ولی بی ضرر می باشند. شما توانید از فن القاء نشانه برای تمرین فنون خودیاری مثلاً برای تمرین فن کنترل تنفس، آرمیدگی و بازنگری استفاده کنید. در اینجا برخی از راه های القاء نشانه ها را توضیح می دهم :

* نفس نفس زدن یعنی عمیق و سریع نفس کشیدن به مدت دو دقیقه و ناگهان ایستادن. * گرفتن بینی خود و یک دقیقه بانی نفس کشیدن. * با سرعت از پله ها بالا و پایین رفتن و یا تمرین بدنی با دستگاه برای یکی دو دقیقه. * به چپ و راست تکان دادن سر خود برای 30 ثانیه. * گذاشتن سر خود بین پاها برای 30 ثانیه. * نفس نکشیدن برای 30 ثانیه. * یک دقیقه چرخیدن روی یک میز چرخان. (البته یک صندلی راحتی کنار دست تان بگذارید تا بعد از چرخیدن، روی آ بنشینید.) * سفت کردن یکی از اندام ها و نگهداشتن آن در این وضعیت به مدت یک دقیقه.

این روش ها را بیازمایید تا مناسب ترین روش را پیدا کنید. مطمئن شوید اضطراب تان بیشتر شده است (البته نه آن قدر که زیر اضطراب له شوید). این فن را روزانه یکی دو بار تمرین کنید تا دیگر نتواند شما را مضطرب کند.

اگر بیمار هستید (برای مثال اگر مشکل تنفسی، قلبی و صرع دارید یا اگر باردار هستید) از این روش ها استفاده نکنید. اگر شک دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

یادتان باشد وقتی از فن القاء نشانه استفاده کنید که راهبردهای مناسب در کنار آمدن با وحشتزدگی را تمرین کرده و یاد گرفته اید. هدف اصلی شما این است که با مهارت های کنار آمدن، وحشتزدگی خود را اداره کنید.