بپذیرید که نگرانی بی فایده است

نگرانی فایده ندارد و در مقابل خطرات، کمکی به شما نمی کند. اتفاقات بد ربطی به شدت نگرانی شما ندارند. نگرانی، آلام هیجانی شما را بیشتر می کند. در ضمن مسائل را حل نمی کند و حل مسئله را با مشکل مواجه می کند. نگرانی بی ثمر است چون موجب تعلل شما می شود. نگرانی بر بدن شما تاثیر می گذارد، زخم معده ایجاد می کند و موجب کوفتگی عضلانی و سردرد می شود. نگرانی باعث می شود از زمان حال خود لذت نبرید چون باید بر آینده تمرکز کنید. و هر چه بیشتر نگران شوید، آینده بدتر به نظر خواهد رسید.

پس اولین مرحله آن است که به خودتان تذکر بدهید نگرانی غیر ضروری و بد است. یکی از راه های واقع بینانه کردن نگانی، روش ماشین حساب نگرانی است.

چیزی را جایگزین نگرانی کنید

این که به خودتان بگویید «نگران نباش» کافی نیست چون باید به برخی مسائل توجه خاص کنید. چیزی که نیاز دارید، یک جایگزینی واقع بینانه است. بهترین گزینه، «دلواپسی» است. می پرسید دلواپسی چه فرقی با نگرانی دارد ؟ دلواپسی هم هیجانی منفی است ولی شما را به اندازه نگرانی تحلیل نمی برد و شما را وامی دارد به جای نشخوار ذهنی عمل کنید. پس دلواپسی را هدف خود قرار بدهید.

روش ضد نگرانی را پیدا کنید.

و بالاخره روشی را دنبال کنید که هر وقت فهمیدید نگران شده اید، آن را اجرا کنید. این روش می تواند طرح شش مرحله ای نگرانی باشد. طرح شش مرحله ای نگرانی

کنار گذاشتن عادت نگرانی سخت است. طرح شش مرحله ای، روش منظمی برای از بین بردن نگرانی است.

1- وقتی متوجه شدید نگران شده اید، صبر کنید. برای آن که با نگرانی مبارزه کنید لازم است بفهمید چه موقع نگران می شوید. 2- مشکل واقعی را بیایید. از خودتان بپرسید : «واقعاً دلواپس چه چیزی هستم ؟»‌ 3- واقعیت داشتن آن را وارسی کنید. از خودتان بپرسید : «چقدر احتمال دارد، چیزی که از آن می ترسم اتفاق بیفتد؟» و «اگر اتفاق بیفتدچقدر بد می شود؟» 4- ببینید آیا اقدام لازم است یا نیست. از خودتان بپرسید : «آیا باید کاری کنم ؟ یا احتمال ندارد اتفاق بیفتد؟ آیا اگر اتفاق بیفتد، هیچ کاری از دستم بر نمی آید ؟» 5- وقتی احتمال دارد چیزی که از آن می ترسید رخ بدهد، برای حل آن اقدام کنید. 6- وقتی به کمک راهبردهای روان شناختی نتیجه گرفتید واقعیت ندارد، نگرانی خود را ول کنید.

اجازه بدهید این شش مرحله را توضیح بدهم.

صبر کنید

بدانید نگران شده اید

علائم نگرانی را زود تشخیص بدهید. جلوگیری از نگرانی و اضطراب همراه آن، در همان بدو امر آسان تر است تا این که بگذارید شدت یابند. روش بازبینی خود را یاد بگیرید. به علائمی که نشانگر اضطراب هستند توجه کنید. برخی از علائم نگرانی عبارتند از : * ناراحتی، مضطرب شدن، عصبی شدن، غصه دار شدن. * سنگین و سبک کردن و وارسی دائمی امور و اقدام نکردن. * پیش بینی پیامدهای فاجعه آمیز.

در ضمن از چکاننده ها غافل نشوید. اعتراف کنید که نگران شده اید و قبول کنید نگرانی نه تنها احساس بدی است بلکه بی ثمر است. از سرگردانی بیرون بیایید کمی صبر کنید و بعد اقدام کنید. گاهی اوقات لازم است برای پیدا کردن علائم نگران، وقایع را چند هفته در دفترتان ثبت کنید. دنیز بالاخره فهمید کوفتگی عضلانی، معده درد و تمرکز خواس نداشتن وی، علامت این هستند که دوباره نگران شده است. سپس مداد و کاغذ بر می داشت و محتویات ذهن خود را تحلیل می کرد.