• آرتروز مفصل مچ دست با تورم، درد، محدودیت حرکت و ضعف مچ تظاهر می یابد.

• استخوان های تشکیل دهنده ی مچ دست عبارتند از دو استخوان زندزبرین (رادیوس) و زندزیرین (اولنا) و چهار استخوان مچ دست.

• تشخیص بر اساس معاینه فیزیکی، سابقه ی بیماری و رادیوگرافی مچ دست صورت می گیرد.

• معمولاً در مراحل زودرس بیماری، درمان عبارت است از محدود کردن فعالیت، بی حرکت سازی کوتاه مدت مچ دست با استفاده از آتل، مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروییدی، انجام تمرین های ورزشی مخصوص، تزریق کورتون به داخل مفصل. در مراحل پیشرفته و مقاوم، از عمل جراحی برداشتن استخوان های مبتلا، جوش دادن مفاصل به یکدیگر و جایگزینی مفصل استفاده می شود.

آرتروز دست

• آرتروز دست در ابتدا با درد مبهم یا سوزشی تظاهر می یابد که اغلب به دنبال استفاده ی طولانی و بیش از حد از دست روی می دهد. معمولاً درد و سفتی صبحگاهی وجود دارند. با پیشرفت آرتروز ایجاد ساییدگی غضروف، نشانه های بیماری حتی با کمترین استفاده از دست بروز می کنند. در مراحل پیشرفته، درد دست موجب بیدار شدن بیمار از خواب شبانه می شود. درد، با استراحت، کاهش و غالباً در هوای بارانی تشدید می یابد. کارهایی، مانند باز کردن درب ظرف مربا و استارت زدن اتومبیل دردناک و دشوار می شوند. ممکن است تورم مفصل ایجاد شود.

در آرتروز پیشرفته ی قاعده انگشت شست دست ممکن است مفاصل اطراف متحرک تر از طبیعی شوند. مفصل مبتلا ممکن است در لمس، گرم باشد و در آن خش خش احساس شود.

چنان چه التهاب در مفاصل التهایی انگشتان دست روی دهد، کیست های کوچک مخاطی به وجود می آیند. • درمان عبارت است از مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروییدی، گلوکوزآمین و کوندروییتین، تزریق داروی بی حسی طولانی اثر مانند نوواکایین و استرویید(کورتون) همراه با قرار دادن اَتل (به مدت کوتاه). در موارد مقاوم، از عمل جراحی قرار دادن مفصل (پروتز) یا جوش دادن مفصل (آرتروز) استفاده می شود.