داروهای رایج در بیماری آلزایمر قادر به توقف یا بر طرف ساختن بیماری زمینه ای نیستند، اما می توانند نشانه های حاصل را از آن کاهش دهند. همه داروهای که فعلا از سوی سازمان غذا و دارو در درمان اختلالات شناختی خفیف تا متوسط بیماری آلزایمر مورد تأیید قرار گرفته اند، متعلق به گروهی از داروها موسوم به مهار کننده های کولین استراز هستند. این داروها باعث افزایش سطح استیل کولین در مغز می گردند استیل کولین نوعی پیام رسان عصبی است.که نقش مهمی در مهارت های حافظه ای ایفا می کند. این داروها عبارتنداز :

• دونه بزیل (آریسپت) دونه پزیل رایج ترین داروی تجویزی در آلزایمر است اثرات جانبی آنکه از جمله می توان به تهوع، اسهال و خستگی اشاره کرد، معمولاً خفیف و گذرا هستند.

• ریواستیگامین (اکسلون) ریواستیگامین هم نشانه های خفیف تا متوسط آلزایمر را کاهش می دهد. اثرات جانبی آن عبارتنداز : از تهوع و استفراغ.

• گالا نتامین (رمینیل) گالانتامین جدیدترین داروی موجود در بازار برای آلزایمر خفیف تا متوسط است. این دارو قوه شناخت، عملکرد و رفتار بیمار را هم بهبود می بخشد. اثرات دراز مدت آن تاکنون مشاهده نشده اند، اما در کار آزمایی های بالینی به خوبی تحمل شده است.

• تاگرین (کوگنکس) تاکرین اولین داروی مورد تایید برای درمان بیماری آلزایمر بود. اما امروزه به ندرت از آن استفاده می شود. در طول مصرف دارو باید عملکرد کبدی بیمار مرتب مورد بررسی قرار گیرد، ضمن اینکه باید در چهار دوز منفسم در روز مصرف شود.

گهگاه تجویز آرام بخش های ضعیف، ضد افسردگی ها یا داروهای روان گردان ممکن است برای بهبود مشکلات رفتاری که غالباً همراه آلزایمر هستند، مانند بی خوابی، سرگشتگی، اضطراب، بی قراری و افسردگی ضرورت پیدا کند. این داروها که اغلب در دوزهای پایین مورد استفاده قرار می گیرند می توانند کیفیت زندگی بیمار بهبود را بخشیده و به خانواده و در مراقبت از عزیز خود کمک کنند.