برای انجام این آزمون، شما به حالت دمر (به شکم) روی یک میز رادیوگرافی که قابلیت خم و راست شدن دارد، قرار می گیرید. مقداری ماده بی حس کننده را در گودی کمر تزریق نموده و سپس با فروکردن سوزنی (ال-پی) بین دو تا از مهره های تحتانی، مقدار کمی از مایع مغزی نخاعی را از کانال نخاعی می کشند.

مقداری ماده حاجب (رنگ) با سوزن ال-پی به داخل کانال تزریق می شود.

چندین عکس رادیوگرافی گرفته می شود تا علاوه بر نمایان شدن فضای اطراف طناب نخاعی، معلوم شود آبا نخاع توسط دیسک بیرون زده یا خار استخوانی یا تومور تحت فشار است یا خیر. تیم تشخیص، می تواند ماده حاجب را در عکس رادیوگرافی داخل کانال نخاعی و فضاهای اطراف آن مشاهده کند. برای تغییر مکان ماده حاجب و رساندن آن به منطقه ای که مظنون به وجود اختلال است، می توان تخت رادیوگرافی را بالا و پایین برد.

زمانی که ماده حاجب به محل مورد نظر رسید، عکس هایی در زوایای مختلف گرفته می شود، تا ناحیه آسیب دیده واضح تر قابل رویت باشد. گاهی برای بررسی دقیق تر ناحیه مورد نظر، تا وقتی که هنوز ماده حاجب داخل کانال نخاعی است، می توان یک سی-تی اسکن هم بر روی بیمار انجام داد. اکثر مواد حاجب جذب خون شده و از طریق ادرار دفع می شوند، و به طور کلی نیازی به تخلیه این مواد از کانال نخاعی پس از گرفتن عکس نیست.

حین تزریق ماده حاجب ممکن است کمی احساس فشار یا تهوع کنید، اگرچه آمادگی قبلی می تواند این اثرات جانبی را به حداقل برساند. عمل میلوگرافی کلاً ، 45 الی 90 دقیقه طول می کشد. بعداز آن، ممکن است به دلیل تغییرات حاصل در فشار مایع مغزی نخاعی دچار سردرد شوید. دراز کشیدن، به رفع سردرد کمک می کند. البته چنین سردردی معمولاً زیاد طول نمی کشد.