تیروئیدیت التهابی در غده تیروئید است و می تواند موجب بزرگی غده شود. انواع متعددی از تیروئیدیت وجود دارند.

شایع ترین نوع تیروئیدیت لنفوستیک مزمن است که تیروئیدیت هاشیماتو نامیده می شود. این یک بیماری خود ایمن است که در آن سیستم ایمنی آنتی بادی هایی (پادتن هایی) می سازد که غده تیروئید را تخریب می سازند و موجب تولید کم هورمون های تیروئید می شوند. این بیماری بیشتر در زنان مسن دیده می شود و تمایل به بروز به صورت خانوادگی دارد.

تیروئیدیت بعداز حاملگی، تیروئیدیت بعداز زایمان نیز نامیده می شود. این بیماری یک التهاب بدون درد تیروئید است که حدوداً در 6 درصد زنان در طی 4 تا 12 ماه بعد از زایمان ایجاد می شود.

دوره ای کوتاه از هیپرتیروئیدیسم (پرکاری تیروئید) ممکن است پدید آید ولی معمولاً بعد از چند ماه فعالیت تیروئید نرمال می شود. بعضی زنان نیز دچار هیپوتیروئیدیسم (کم کاری تیروئید) شدید یا طولانی مدت می شوند. این زنان عموماً احتیاج به درمان با داروهای جایگزین کننده هورمون تیروئید دارند. فرم کمتر شایع دیگر این بیماری تیروئیدیت تحت حاد گرانولوماتوز است. این بیماری، احتمالاً توسط ویروسی ایجاد می شود و سریع تر از تیروئیدیت هاشیماتو بروز می کند و موجب بزرگی و درد غده تیروئید می شود. احتمال ایجاد هم هیپوتیروئیدی (کم کاری تیروئید) و هم هیپوتیروئیدی (پرکاری تیروئید) وجود دارد. این فرم از هیپوتیروئیدی معمولاً ظرف چند ماه به خودی خود خوب می شود.

درمان

اگر شما احساس ناراحتی یا تورم در اطراف غده تیروئید داشته باشید یا اینکه دچار نشانه های هیپوتیروئیدی یا هیپرتیروئیدی باشید، پزشک شما تیروئیدتان را معاینه خواهد کرد و آزمایش های خون جهت اندازه گیری سطوح هورمونی و آنتی بادی ها درخواست می نماید.

اکثر افراد دارای تیروئیدیت هاشیماتو باید برای ادامه زندگی درمان با دارویی جایگزین شوند. در انواع دیگر تیروئیدیت (التهاب تیروئید) غده تیروئید ظرف چند ماه به حالت نرمال بر می گردد.

آسپیرین یا سایر داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می توانند درد و التهاب تیروئیدیت تحت حاد را کاهش دهند. در موارد و خیم تر، پزشک احتمالاً از داروهای کورتیکواستروئیدی استفاده می نماید.