انسولین کوتاه اثر

اثر انسولین های کوتاه اثر در 60-30 دقیقه ظاهر گشته و بعد از 4-2 ساعت حداکثر اثر خود را نشان داده و 8-6 ساعت بعد اثر آن کاملا از بین می رود. بنابراین اگر قرار باشد از انسولین کوتاه اثر استفاده کنید بایستی تزریق انسولین را هر 6 ساعت تکرار کنید.

شایع ترین نوع انسولین کوتاه اثر انسولین کریستال می باشد که آن را انسولین رگولار نیز می گویند.

انسولین های کریستال به صورت محلول زلال است. نوع دیگر انسولین کوتاه اثر انسولین سمی لنت است. این انسولین مدت اثرش طولانی تر از انسولین کریستال بوده (تا 16 ساعت) اما کوتاه تر از انسولین های با اثر متوسط می باشد. این نوع انسولین با افزودن روی به انسولین کریستال به دست می آید. بدین ترتیب عوض این که بحال محلول دراید با داشتن کریستال های ایجاد شده (بلور) بحال تعلیق می باشد. و بهمین علت عوض این که زلال باشد ظاهر کدر دارد. انسولین های کوتاه اثر ممکن است منشا گاوی، خوکی و یا مخلوط گاوی-خوکی باشد. همچنین انسولین های انسانی کوتاه اثر که از طریق بیو سنتز ساخته شده اند، نیز وجود دارد.

انسولین با اثر متوسط

اثر انسولین های متوسط الاثر بتدریج و در عرض 3-1 ساعت ظاهر شده و 12-6 بعد از تزریق به حداکثر و پس از گذشت 26-18 ساعت پایان می یابد. نمودار شماره 8 منحنی اثر انسولین های متوسط الاثر را نشان می دهد.

یکی از انواع انسولین های با اثر متوسط انسولین ان.پی.اچ می باشد. پروتامین را به انسولین کریستال اضافه کرده اند و سبب شده است که جذب زیر جلدی آن آهسته و طول اثر آن بیشتر باشد و هاگدورن اسم سازنده این نوع انسولین می باشد. نوع دیگر انسولین متوسط الاثر انسولین لنت می باشد لنت از کلمه لاتین مشتق شده و به معنی تدریج می باشد.

انسولین لنت از مخلوط روی و انسولین کریستال بوجود می آید. با افزودن روی مولکول های انسولین به فرم بلور درامده و جذب آن از راه زیر جلد کند گشته و لذا دوام اثر آن طولانی می گردد. روی موجود در انسولین لنت بیشتر از سمی لنت بوده و لذا بلورهای آن درشت تر و جذب آن نیز کندتر از سمی لنت می باشد. رنگ محلول آن مانند انسولین سمی لنت به علت داشتن روی کدر می باشد. بعضی از انسولین های متوسط الاثر منشا گاوی، خوکی و یا مخلوط گاوی و خوکی داشته و برخی دیگر نیز بطور مصنوعی تولید می شود.

انسولین های طویل الاثر

اثر انسولین های طویل الاثر 6-4 ساعت پس از تزریق ظاهر گشته و 24-14 ساعت بعد به اوج خود می رسد و 36 ساعت پس از تزریق تمام می شود. انسولین های طویل الاثر کمتر بکار می روند زیرا بایستی قبل از هر غذا با تزریق انسولین کریستال توام باشند و بدین ترتیب بایستی حداقل 3 بار تزریق شود. در حالی که با استفاده از انسولین های دیگر روزانه 2 نوبت تزریق مخلوط کافی می باشد.

انواع انسولین های با اثر طولانی عبارتند از نوع روی پروتامین و اولترالنت. این دو نوع از مخلوط پروتامین که یک ماده پروتئینی است و روی بدست می اید. این انسولین ها نیز مانند انسولین های حد واسط ظاهر کدر دارند.