گاهی عده ای از بیماران دیابتی که چندین سال از بیماری آنها سپری شده است دچار 1 یا چند عارضه جدی بیماری می شوند. یا این که نگران پیدایش چنین عوارضی می باشند. علت این نگرانی و دلواپسی مربوط به اطلاعاتی است که در گذشته در مورد بیماران دیابتی که دچار اختلال دید، نارسائی کلیه ها، گرفتاری پاها و یا سایر اختلالات می شوند، کسب کرده اند.

این درست است که عوارض مذکور گاهی بوجود می آیند. همچنان که قبلا نیز ذکر کردیم افزایش بدون کنترل قند خون می تواند به بسیاری از انساج بدن از جمله قلب و رگ های، اعصاب، چشم، کلیه ها آسیب برساند. با گذشت سالیان متمادی و عدم کنترل بیماری شانس این عوارض بیشتر می گردد.

دلایل و شواهد موجود حاکی است که کثرت این عوارض در آینده به مراتب کمتر از گذشته خواهد بود. شواهد متعددی که مبتنی بر تحقیقات و بررسی های بی شمار می باشد نشان می دهد که اگر بتوانیم قند خون را طبیعی و یا در حد نزدیک به طبیعی نگاه داریم احتمال پیدایش این عوارض بطور قابل توجهی کاهش یافته و یا این که پیدایش آنها به تاخیر می افتد. به علاوه پیشرفت هایی که اخیرا در امر درمان و تشخیص این عوارض بوجود آمده ما را قادر می سازد که در بسیاری از موارد جلو پیشرفت آنها را گرفته و از پیدایش عوارض ناتوان کننده جلوگیری کنیم.

پیشرفت های جاری حتی از پیدایش عوارض در شرف ایجاد نیز جلوگیری می کند. امروزه علل و عوامل دیگری که شانس پیدایش عوارض را بیشتر می کنند، شناخته شده اند مانند افزایش فشار خون، افزایش کلسترل، بی تحرکی، چاقی، سیگار کشیدن و استرس. با حذف یا بهبود این شرایط شانس پیدایش بسیاری از این عوارض کاهش می یابد.