تشخیص برآمدگیها : چرا به جای اینکه اجسام را صاف و بدون عمق ببینیم، آنها را به صورت برجسته مشاهده می کنیم؟ یکی از دلایل این امر وجود فاصله بین دو چشم است که این امکان را به وجود می آورد تا یک جسم را از دو زاویه مختلف ببینیم. ترکیب این دو تصویر که به مقدار بسیار کمی با یکدیگر تفاوت دارند، در مغز بر پایه اصل استروسکوپ منجر به مشاهده اجسام به صورت برجسته می شود

برجستگی اجسام زمانی که لکه زرد به خوبی تحت تأثیر تصویری که به طور صحیح در این منطقه تطبیق داده شده قرار گیرد، بهتر قابل درک است.

البته در این میان باید به موضوع تخیل نیز توجه داشت. مغز که به تشخیص برجستگیها با دید دوچشم عادت دارد، حتی هنگامی که یکی از دو چشم بسته شود نیز می تواند وضعیت اولیه را ایجاد نماید، زیرا این مغز است که برجستگیهای سومین بعد را با تصویر دو بعدی به آن اضافه می کند و همچنین رنگ را تشخیص می دهد.

امروزه اعتقاد بر این است که احساس درک فاصله حاصل اجتماع عواملی از قبیل نور، رنگ، و حرکتهای عضله های ساختمان چشم می باشد.

تداوم تأثیرات نوری: هنگامی که شبکیه چشم به وسیله یک شعاع نورانی تحریک می شود، اثر این تحریک به سرعت از بین نمی رود و مدت بسیار کوتاهی پس از توقف آن نیز ادامه می یابد (به مدت و شدت تحریک بستگی دارد). این مدت (ادامه تأثیر پس از توقف تحریک) حدود ثانیه می باشد. پس می توان چنین نتیجه گیری کرد که تحریکات مقطعی که به صورت متناوب و در فاصله های زمانی بسیار کوتاه انجام می گیرند اثری شبیه به تحریکات یکنواخت و مداوم دارند (اصل سینماتوگراف)

چرا اجسام صاف و بدون عمق را به صورت برجسته مشاهده می کنیم