چشم طبیعی (امتروپ) خود عمل تطابق را انجام می دهد. ولی جدای نواقص موروثی (که در برخی موارد اصلاح آنها غیر ممکن است) هر نوع ناراحتی در تطابق دارای علل کاملاً مشخصی است. ما در اینجا تکرار می کنیم که بهترین راه حل، تصحیح علتهای عامل این ناراحتیها می باشد ولی روش طبی معمول که عبارت از سرپوش گذاشتن و تسکین بیماریها می باشد، باعث شده است تا به جای اینکه به عوامل به وجود آورنده این مشکلات پرداخته شود، تنها از عدسیهای تصحیح کننده دید (عینکها) استفاده شود.

عینک به دلایل زیر مضر می باشد:

  • فقط باعث بهبود به صورت موقت می شود.
  • به هیچ وجه به علل اصلی این ناراحتیها نمی پردازد و عدم تعادل فشار و کار عضله های داخلی و خارجی چشمها، تغییراتی که در ترکیب و حجم مواد مایع چشم به وجود آمده، ناراحتیهای عدسی، شبکیه چشم، عصب بینایی و وضع ملتحمه و اعضای مربوط به چشم را تصحیح نمی کند و از گسترش ورم یا هر ناراحتی دیگری به یک قسمت دیگر بدن جلوگیری نمی کند.
  • باعث می شود که علتهای اصلی فراموش شده و روشهای درمانی طبی و جراحیهای مضر اعمال شود.
  • این عینکها هرگز به صورت ایده آل بر چشم منطبق نمی شوند و عضله ها که خود از قبل خسته هستند، ناچار می شوند خود را با عینک منطبق کنند و در نتیجه استفاده از آنها باعث می شود که بهم خوردگی شکل کره چشم و ساختمان آن تشدید شود. همچنین آنها آلت خراب کردن شکل چشم نیز هستند.
  • به خاطر محدود شدن میدان دید به لبه های عینک، چشم تحرک خود را از دست می دهد. شخص استفاده کننده برای جبران این کمبود حرکت عضله های بیرونی، سر را حرکت می دهد و چون این عضله ها در چشم بی حرکت باقی می مانند کارایی خود را نیز از دست می دهند.
  • توانایی طبیعی تطابق کاهش می یابد. عضله های درونی و بیرونی دیگر به صورت طبیعی کار نمی کنند و چون فعالیتی ندارند، به شدت تضعیف می شوند.
  • و اما عدسیهای داخل چشمی: علاوه بر تمام معایبی که برای عینکهای معمولی ذکر کردیم، آنها عیوب بیشتری را نیز دارا هستند. مثلاً احتمال زخمی کردن آن قسمت از سطح چشم که با عدسی در تماس است و جلوگیری از شستشوی قرنیه به وسیله اشک که نقش محافظ را نیز به عهده دارند.
  • شلتون در این مورد می گوید: «عدسی طبیعی ایده آل و قابل تنطیم است و برعکس عینک مصنوعی، تجربی، ثابت و سخت می باشد»
  • آیا عینک برای چشم ها مضر هستند؟