تعریف : در این بیماری عنبیه (قسمت رنگی چشم) متورم شده و تا جایی پیش می رود که به زخمی متورم مبدل می شود.

علائم آن : این ناراحتی بسیار دردناک بوده و با قرمز شدن چشمها و سردردهای شدید و تب خفیف همراه است. اگر چشم مبتلا در معرض تابش نور قرار گیرد، باعث ناراحتی زیادی می شود که همین مساله ترس از نور را نیز در شخص ایجاد می کند. ضمناً مردمک منقبض شده و قرنیه و زلالیه نیز دچار اشکال می شوند.

شناخت بیماری : این ناراحتی عموماً با تجمع سموم در بدن و در میان افراد که استعداد ابتلا به سل یا ناراحتیهای معده روده ای را دارند و یا پس از درمان ناقص بیماریهای عفونی ظاهر می شود.

پیش آگهی : اگر از روشهای پزشکی معمول استفاده شود و داروها و آنتی بیوتیکهایی به کار برده شوند، بیماری در بعضی مواقع ماهها به طول می انجامد و ممکن است آسیبهای دائمی به دید چشم بزند. در واقع کم اهمیت شمردن این بیماری می تواند به کوری کامل منجر شود.

در صورتی که از روشهای درمان بهداشتی استفاده گردد، در اکثر موارد بهبودی حاصل می شود.

درمان : روز و استراحت از اقدامات اساسی برای دفع سموم موجود در بدن هستند. چشمهایی که حساسیت زیادی به نور دارند، باید تا زمان از بین رفتن حساسیت در برابر نور حفاظت شوند (پرده های آبی، و سبزتیره، چشم بند، و به صورت استثنایی استفاده از عینکهایی که شیشه های سبز تیره دارند مجاز است). هر روز دو تا سه بار چشمها را با آب تمیز و ولرم باید شست. از مخلوط نمودن نمک، صابون، ضد عفونی کننده و حتی آبلیمو در آب خودداری کنید.

تمرین برای چشمها : فقط از تمرینهای پالمینگ و مژه زدن منظم استفاده کنید.

پس از این که دوران حاد و دردناک بیماری طی شد باید بهداشت عمومی و چشمی را شدیداً رعایت کنیم، به تدریج چشم را به نور عادت دهیم . از یک رژیم غذایی قلیایی به مدت طولانی پیروی کنیم و خصوصاً مواظب باشیم که تعادل احساسی نیز حفظ گردد. از کار بیش از حد باید جلوگیری کرد. دخانیات، الکل، محرکها و داروها نیز باید حذف شوند.