بالانس (سوینگینگ)

یاد بگیرید که خود را رها کنید، مانند کودکی که مادرش او را در گهواره تکان می دهد. عمل بالانس یکی از بهترین روشهای آرام کردن چشمها و سیستم اعصاب در تمام بدن می باشد.

سرپا بایستید، پاهایتان را 25 تا 40 سانتیمتر (برحسب قد) باز کنید. دستها را به حالت آزاد رها کنید و تمام بدن خود را آرام کنید (همچنین عضله های پیشانی، آرواره، دهان و پلکهارا). به آرامی بدن خود را به چپ و سپس به راست رها کنید (یک حرکت منحنی از راست به چپ و از چپ به راست که دو تا سه ثانیه طول بکشد) تصور کنید که پاندول یک ساعت بزرگ هستید و متناوباً پاشنه های جهت مخالف بالانس را بلند کنید. به شکلی که روی پای دیگر قرار بگیرید. این حرکت را به صورت ناگهانی انجام ندهید.

فقط سر و شانه ها نباید حرکت کند، بلکه تمام بدن باید متحرک باشد. این کار را 2 تا 3 بار در روز و هربار 5 تا 10 دقیقه انجام دهید، یا اینکه هنگامی که چشمها دردناک بوده و یا فشار در چشمها ظاهر می شود عملی سازید.

البته در طول انجام این تمرین نباید از عینک استفاده کنید و در آخر هر تمرین مژه بزنید.

عمل بالانس را می توان در مقابل چارچوب یک پنجره یا یک جسم ثابت انجام داد. ضمناً به صورت ثابت به اجسام رو به روی خود نگاه نکنید. نگاه باید دائما از جلوی آنها در طول حرکتهای راست به چپ و چپ به راست عبور کند. در این حالت در طول حرکت به نظر می رسد که آن شیء در حال حرکت در جهت معکوس می باشد و تا زمانی که این احساس به شخص دست ندهد عمل تمدد آرامش انجام نمی گیرد.

پس از یک دقیقه عمل بالانس (به عنوان مثال) چشمهای باز ولی غیر منقبض و غیر ثابت را بسته و ضمن ادامه دادن بالانس یک دقیقه چشمها را بسته نگهدارید. سپس تا آنجایی که امکان دارد به طور واضح تصور کنید که حرکت مخالف جسمی که آن را نگاه می کردید ادامه دارد. سپس چشمها را برای مدت یک دقیقه دوباره باز کنید و حرکت را به صورت متناوب ادامه دهید و باز یک دقیقه چشمها را ببندید و ....