عادت به نور به صورت متناوب، اجسام تاریک و روشن را نگاه کنید. به عنوان مثال در حین مطالعه چشمان خود را از صفحه روشن برداشته و روی جسمی که در تاریکی قرار گرفته نگاه کنید و به طور مرتب مژه بزنید .

بسیار راحت و بدون فشار به چشم به حالت ایستاده یا نشسته در برابر خورشید قرار بگیرید. سرخود را به اندازه کافی بلند کنید. و به آرامی از راست به چپ و سپس در جهت عکس بدون بستن پلکها و بدون فشار نگاه کنید .

این تمرین را چند دقیقه و چند بار در روز انجام دهید.

پس از چند روز عادت کردن به تمرینات قبلی، هرروز پس از چند دقیقه تمرین قبلی این کار را انجام دهید : پلکها را نیمه باز کنید و یک نگاه گذرا به سوی آسمان یا ابرهای کاملاً روشن از راست به چپ بنمایید. اگر چشمها از برابر خورشید عبور می کنند پلکها را ببندید.

چند روز یا چند هفته بعد برحسب مورد نیاز این کار را باز کنید به طوری که نوری بسیار نازک به طور مداوم وارد چشم شود. این کار نباید دیگر دردناک باشد. در این هنگام می توان با احتیاط کامل مژه زدن را در برابر خورشید انجام داد. حساسیت زیاد نسبت به نور به این طریق از بین می رود.

مقابل خورشید قرار بگیرید، مقدار کمی از پلکها را با چشمک زدن بسیار ضعیف باز کنید، کسره چشم را به صورت دورانی در یک جهت و سپس در جهت مخالف چندین بار بچرخانید. به صورتی که نور نه روی قسمت صلبیه (سفیدی چشم) و نه قرنیه بیفتد.

تمرین با یک ورقه سوراخ. بین خورشید (با یک لامپ) و چشمها (در 10 سانتیمتری چشم) یک ورقه مشبک قرار دهید. هر ضلع این ورق باید 30 تا 40 سانتیمتر طول داشته باشد و سوراخهای با قطر 3 میلیمتر به صورت منظم و فاصله دار ( با فاصله 1 تا 2 سانتیمتر) در آن ایجاد شده باشد .

پلکها را بسته نگاه دارید و به آرامی به مدت یک دقیقه این ورقه را در تمام جهتها به حرکت در آورید. سپس آنرا بردارید، چشم باید بسته باشد. به مدت یک دقیقه در این حالت باقی بمانید و سپس دوباره آغاز کنید. تأثیر این عمل با تأثیر دیدن پرتو نور خورشید از لابلای شاخه های درختان یکی است و تأثیر بسیار مفیدی برای شبکیه دارد. این تمرین خصوصاً در وضعیت بیماری جدا شدن شبکیه توصیه می شود.