چنانچه همین اواخر مطلع شده اید که به بیماری پارکینسون مبتلا هستید، احتمالا غمگین و ناامید می باشید و تصویری از یک فرد پیر، خمیده و ناتوان در ذهن دارید. خود را در صندلی چرخ دار می بینید و از این احتمال که خانواده و دوستان شما مجبور خواهند شد نیازهای شما را براورده کنند، احساس سرخوردگی می نمایید. این احساسات متداول هستند، اما در بسیاری از موارد اتفاقات آینده ثابت خواهند کرد که آنها بی مورد بوده اند.

«کمک عملی»

وسایل کمکی بسیاری، همچون چرخ دستی و چارپایه متحرک در دسترس مبتلایان به پارکینسون می باشند.

مثبت اندیش بودن

درک بیماری، آشنا شدن با دورنما و مشکلات آن از اهمیت بسیاری برخوردار است. اگرچه بسیاری از بیماران به معلولیت های جسمی و ذهنی مبتلا می شوند، اما بسیاری نیز دچار این عوارض نمی شوند. میزان این علایم به مقدار زیادی به سن فرد در هنگام تشخیص اولیه بیماری بستگی دارد.

به عنوان نمونه چنانچه در 74 سالگی از تناسب اندام، سلامت و فعالیت خوبی برخوردار بوده اید و ناگهان لرزش یک دست و سپس اندکی سفتی عضلات و کندی حرکت در آن دست بروز نموده است با اطمینان می توانیم بگوییم که از طول عمر شما کاسته نخواهد شد و بعید به نظر می رسد که نشانه های بیماری پارکینسون قبل از دهه 80 عمر، معلولیت شدیدی را در شما ایجاد نماید و حتی آن زمان نیز این معلولیت شدید نخواهد بود. سایر بیماری ها همانند التهاب مفاصل، برونشیت، بیماری قلبی و سکته های مغزی با احتمال بیشتری فرد را دچار مشکل می کنند.

چنانچه یکی از افرادی هستید که در جوانی، به عنوان نمونه در دهه 30 و 40 عمر خود به این بیماری مبتلا شده اید آهنگ تشدید بیماری اغلب کند است. اگر چه به احتمال قوی برخی مشکلات جسمانی شدیدی نهایتا در شما بروز می نماید، اما سالیان درازی می توانید عملکرد خوبی داشته باشید و به زندگی کاری و شخصی خود بپردازید. علاوه بر این، درمان های جدیدی ابداع شده اند و در حال حاضر نسبت به 10 یا 20 سال پیش، داروهای متنوع تری در دسترس بیماران است و به نظر می رسد دورنمای درمان این بیماری در دهه آینده همچنان رو به بهبود رود.