چگونه باید بهداشت دهان و معده را رعایت کرد؟

اهمیت هضم غذا را نباید نادیده گرفت، زیرا اگر هضم غذا بخوبی انجام گیرد، انسان لذت زندگی را بیشتر احساس می کند و در غیر این صورت به علت عوارضی ناشی از عدم هضم غذا دچار ناراحتیهایی می شود که حتی ممکن است افکار و اعمالش را مختل سازد.

طول لوله دستگاه هاضمه در انسان حدود 9 متر است. این لوله از دهان شروع و به مخرج ختم می شود و شامل قسمتهایی به نام : دهان، حلق، مری معده، روده کوچک با روده باریک و روده بزرگ است.

دهان :

مواد غذایی به وسیله دندانها خرد شده، با بزاق دهان نرم می شود. جویدن غذا از لحاظ بهداشتی دارای ارزش فراوان است، زیرا غذایی که کاملاً خرد شده باشد بهتر می تواند با شیرهای مترشحه دستگاه هاضمه ترکیب شود. غذا از دهان وارد مری و معده می گردد.

معده :

گنجایش معده در حدود 5/2 لیتر است و اگر این گنجایش در اثر پرخوری افزایش یابد، ناراحتیهای به بار می آورد. غذا در معده از چند دقیقه تا چهار ساعت باقی می ماند و براثر حرکات معده و ترشحات مختلف آن نرمتر می شود.

غذاهای نشاسته ای بسرعت از معده می گذرند و به ترتیب پروتئین ها بیش از نشاسته ها و چربیها بیش از پروتئین ها در معده باقی می مانند؛ ولی مخلوط پروتئین و چربی مدت بیشتری معده را اشغال می کند. چربی زیاد موجب کندی عمل هضم می شود و ناراحتیهایی ایجاد می کند، اما مواد نشاسته ای بسرعت از معده عبور می کنند و در نتیجه انسان زودتر گرسنه می شود.

غذایی که بخوبی جویده شود و به قدر کافی مرطوب شده باشد، سریعتر از غذای نجویده و خشک از معده خارج می شود. دیواره های معده هنگام خالی بودن جمع شده، موجب احساس گرسنگی ، و در صورت ادامه یافتن گرسنگی باعث ناراحتی می گردد. غذا از معده به روده باریک وارد می شود.

غذا بطور معمول 4 تا 5 ساعت در روده باریک باقی می ماند. چربیهای مایع یعنی آن دسته از چربیها که در حرارت معمولی (37 درجه) به شکل مایع هستند، در روده باریک راحت تر و کامل تر از چربیهای نیمه جامد هضم می شوند. حرکاتی که به وسیله عضلات مدور روده کوچک انجام می گیرد، موجب رانده شدن غذا به طرف روده بزرگ می شود. مواد غذایی در روده باریک تحت تأثیر ترشحات گوارشی از جمله صفرا که به وسیله کبد ترشح و به داخل روده رانده می شود، قرار می گیرند.