آیا رنگ ها در سلامت و طول عمر موثرند؟

در گذشته جنبه نمادین رنگ سبز در امیدواری و توجه به تحولات معنوی خلاصه می شد. رنگ سبز نشان طبیعت بشمار می رفت. رنگ آبی را نشانه وفور عقل و کیاست و علامت پاکدامنی و همچنان نشان هوایی که فضا را احاطه کرده است می دانستند و معتقدند که رنگ قرمز سمبل عشق و آرام آتش است و رنگ زرد نشانه متانت و ثروت مادی و تسلط جویی و برتری است ولیکن در همان حال رنگ زرد را رنگ کودکانه و تلقین کننده دورویی و نشانگر فریب دادن این و آن می شمردند. رنگ ها و نقش آنها را در زمینه هیجان ها و نیز آرامش روان و سلامت جسم و جان آدمیان نمی توان نادیده گرفت و مورد بی اعتنایی قرار داد. اشخاص هرچه جوان تر باشند، اثر رنگ ها را بیشتر احساس می کنند و کودکان هم در کلاس های درس با رنگ روشن شادمان تر و کوشاتر خواهند بود و اگر رنگ کلاس درس آنها تیره باشد، بی گمان افسرده و غیر فعال خواهند شد.

گوته در زمینه تأثیر رنگ ها در روان آدمی می گوید : «رنگ ها قادرند احساسات آدمی را تحریک کنند و روان انسان را بیدار سازند و سبب آرامش یا کوشش شوند و غم یا شادی را در جان ما بوجود آورند» رنگ های روشن (زرد، نارنجی، قرمز و سبز) شادترند و رنگ های تیره (آبی، خاکستری، سیاه، نیلی و بنفش) غمگین تر، رنگ های گرم، محرک و بر انگیزننده اند و رنگ های سرد آرامش بخش و تسکین دهنده هستند. رنگ سفید گرچه مظهر پاکی است ولی رنگ سرد بشمار می رود مگر آن که با رنگ قرمز و زرد و نارنجی یا رنگ های گرم همراه باشد. رنگ سیاه که برای ایجاد تضادهای رنگی مفید است، خود به تنهایی رنگی افسرده کننده و غم انگیز است. رنگ سیاه سیستم عصبی را خسته می کند و تنفس و گردش خون را مختل می سازد. نور قرمز که در مردان به صورت برانگیزاننده ی اعمال خشونت بار تظاهر می کند، در زنان به صورت واکنش های جنسی در می آید. رنگ سبز سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار می دهد و شخص را به طرف آرامش و ملایمت و خواب رهنمون می سازد. نقش رنگ ها در احساسات عاطفی و تحریکات عصبی بسیار مهم و دانستن و عمل کردن به آنها در سلامت و طول عمر بسیار موثر است.