پزشکی پیشگویی کننده

پیرامون پزشکی امروز فکر کنید. این پزشکی کاملاً واکنش گراست؛ پس از روی دادن بیماری از خود واکنش نشان میدهد. اکثر اوقات ما یک پزشک یا بیمارستان را بعد از روی دادن مسئلة پزشکی (مانند وجود یک بثورات جلدی، توده یا سرفة ناجور) جویا میشویم. ملاقات با پزشک مگر در صورت رخداد یک حادثه یا انجام چک آپهای سالانه) که تعداد کمی از مردم آن را انجام میدهند (هنوز به صورت ابتدایی انجام میشود.

شما یک بیماری، ضایعات قرمز رنگ بر روی دست یا سرماخوردگی دارید و به ملاقات پزشک میروید و او نیز با انجام پاره ای از آزمونها به ارزیابی مسئله میپردازد. ولی این خود یک مسئله است: زیرا هنگامی که شما به پزشک مراجعه میکنید شما هم اکنون مسئله را دارید و بیماری در عرصة قدرت است. پزشکی در این شرایط واکنش گراست و ویژگی پیشگویی کنندگی را ندارد. آن گاه بسیاری از آزمونهای تشخیصی انجام میشود تا به شناسایی دقیق مسئله پرداخته شود که برای به دست آوردن نتایج این آزمون ها ممکن است میبایست روزها به انتظار نشست. از این رو، مگر آن که پزشک بتواند شرایط را فوری تشخیص دهد، شما در رنج و زحمت خواهید بود و بیماری نیز پیشرفت خواهد کرد.

در جایی که بیماری آغاز میشود یعنی در سطح اتمی و یا ژنومیک، به تیپ ویژهای از پزشکی نیاز داریم که هم اکنون ابزارهای آنها در دسترس نمیباشد. در حقیقت، پزشکی کنونی توانایی ناچیزی برای پیشگویی سلامت و یا این که چه وقت شما بیمار میشوید، دارا است. ما هنوز تا رسیدن به آنجایی که بتوانیم پیشگویی کنیم، راه بسیار دوری در پیش داریم. از این رو، ما منتظر میمانیم تا چیزی روی دهد تا وادار شویم به پزشک مراجعه کنیم. اینگونه تصور نمایید که این وضعیت متفاوت باشد)خیلی متفاوت ( و ما ابزارهایی را داشته باشیم که بتوانیم بیماری را پیشگویی و پیشگیری کنیم. تصور کنید که این شرایط چگونه میتواند ماهیت پزشکی کنونی را دگرگون سازد.