ایدز چیست؟ + راه های انتقال صد در صد آن

سندرم نقص ایمنی اکتسابی که معمولاً با نام ایدز شناخته می شود، یک مرحله جدی و پیشرفته عفونت است که توسط ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ایجاد می شود. HIV به سیستم ایمنی بدن حمله می کند، به طور خاص سلول های CD4 که به عنوان سلول های T شناخته می شود، که برای کمک به بدن در مبارزه با عفونت ها و بیماری ها بسیار مهم هستند را مورد حمله قرار میدهند. با گذشت زمان، همانطور که HIV تکثیر می‌شود و به این سلول‌ها آسیب می‌رساند، سیستم ایمنی ضعیف می‌شود و فرد را مستعد ابتلا به عفونت‌های مختلف و سرطان‌های خاصی می‌کند که یک سیستم ایمنی سالم به طور معمول قادر به کنترل آن است.

ایدز زمانی تشخیص داده می شود که سیستم ایمنی فرد به شدت تحت تأثیر قرار می گیرد، که اغلب با کاهش قابل توجه تعداد سلول های CD4 یا بروز عفونت ها یا سرطان های خاص فرصت طلب اندازه گیری می شود. به این عفونت‌ها «فرصت‌طلب» می‌گویند، زیرا از ضعف سیستم ایمنی استفاده می‌کنند.

ایدز در ابتدا در اوایل دهه 1980 شناسایی شد و به دلیل عدم وجود درمان های موثر با میزان مرگ و میر بالایی همراه بود. در آن زمان کسی اطلاعات کاملی از این بیماری نداشت و برای همه hiv چیست یک سوال بود. با این حال، پیشرفت های پزشکی منجر به توسعه درمان ضد رتروویروسی (ART) شده است که می تواند به طور موثر تکثیر HIV را کنترل کرده و پیشرفت عفونت HIV به ایدز را کاهش دهد. با مراقبت های پزشکی مناسب و رعایت درمان، بسیاری از افراد مبتلا به HIV می توانند زندگی نسبتاً سالمی داشته باشند و از ابتلا به ایدز جلوگیری کنند.

پیشگیری از انتقال اچ‌ آی ‌وی در درجه اول شامل انجام رابطه جنسی ایمن، استفاده از کاندوم، انجام آزمایش‌های منظم HIV و انجام اقدامات احتیاطی هنگام استفاده از سوزن یا انجام فعالیت‌هایی است که می‌تواند منجر به قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات بدن آلوده شود. علیرغم پیشرفت های پزشکی، در حال حاضر هیچ درمانی برای HIV/AIDS وجود ندارد و این امر بر اهمیت تحقیقات مداوم، آموزش و تلاش های پیشگیری تاکید می کند.

بیشتر افراد ممکن است این بیماری را با زگیل های تناسلی اشتباه بگیرند. ممکن است افرادی را پیدا کنید که هم بیماری ایدز و هم زگیل تناسلی را باهم داشته باشد ولی این دو بیماری به هیچ عنوان با یکدیگر یکی نیستند. حتی شما ممکن است فردی را مشاهده کنید که به زگیل های غیر تناسلی نیز مبتلا باشد. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید.

https://footofan.com/darmankade-nongenital-warts/

راه های انتقال ایدز

سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) عمدتاً از طریق مایعات بدنی خاصی که حاوی ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) هستند، منتقل می شود. راه های اصلی انتقال HIV به شرح زیر است:

تماس جنسی محافظت نشده

رابطه جنسی (واژینال، مقعدی یا دهانی) بدون استفاده از کاندوم با شریک آلوده می تواند منجر به انتقال HIV شود. این ویروس می تواند از طریق بریدگی ها یا ساییدگی های ریز در غشاهای مخاطی ناحیه تناسلی، مقعد یا دهان وارد بدن شود.

سوزن های مشترک

استفاده از سوزن ها، سرنگ ها یا سایر تجهیزات تزریق دارو با فردی که HIV مثبت است می تواند ویروس را از طریق تماس مستقیم خون منتقل کند.

از مادر به کودک

اچ ‌آی‌ وی می‌تواند از مادر آلوده به کودک در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی منتقل شود. با این حال، مداخلات پزشکی مانند درمان ضد رتروویروسی (ART) در دوران بارداری و زایمان می تواند به طور قابل توجهی خطر انتقال را کاهش دهد.

انتقال خون و پیوند اعضا

در گذشته مواردی از انتقال HIV از طریق انتقال خون یا پیوند اعضا از اهداکنندگان آلوده وجود داشته است. با این حال، روش های غربالگری و آزمایش بهبود یافته باعث شده است که چنین انتقالی در بسیاری از کشورها بسیار نادر باشد.

قرار گرفتن در معرض شغلی

کارکنان مراقبت های بهداشتی یا افرادی که به طور تصادفی در معرض خون آلوده به HIV از طریق جراحات ناشی از سوزن یا وسایل دیگر قرار می گیرند، می توانند به طور بالقوه به این ویروس مبتلا شوند.

تجهیزات پزشکی آلوده

استفاده مجدد یا استریل کردن نادرست تجهیزات پزشکی که در تماس با خون یا مایعات بدن هستند، در صورتی که تجهیزات به درستی ضد عفونی نشده باشند، می تواند منجر به انتقال بیماری شود.

عفونت های مقاربتی (STIs)

عفونت هایی که باعث التهاب و زخم می شوند می توانند خطر انتقال HIV را افزایش دهند زیرا نقاط ورود ویروس را ایجاد می کنند.

توجه به این نکته مهم است که HIV نمی تواند از طریق تماس های معمولی مانند در آغوش گرفتن، بوسیدن، دست دادن، ظروف مشترک یا از طریق قطرات تنفسی مانند ویروس های سرماخوردگی یا آنفولانزا منتقل شود. علاوه بر این، خطر انتقال را می توان به طور قابل توجهی از طریق اقداماتی مانند استفاده مداوم و صحیح از کاندوم، تمرین تک همسری یا کاهش تعداد شرکای جنسی و انجام آزمایشات منظم برای HIV و سایر عفونت های مقاربتی کاهش داد.

روش های درمان ایدز

درمان ایدز در درجه اول بر مدیریت پیشرفت بیماری، کنترل ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) و جلوگیری از ایجاد عفونت‌ها و عوارض فرصت‌طلب متمرکز است. رویکرد اصلی برای درمان ایدز شامل استفاده از درمان ضد رتروویروسی (ART) است. در اینجا اجزای اصلی درمان ایدز آمده است:

درمان ضد رتروویروسی (ART)

ART ترکیبی از داروهایی است که برای سرکوب تکثیر HIV در بدن عمل می کند. این درمان به کاهش بار ویروسی (مقدار HIV در خون) و افزایش تعداد سلول های CD4 (نشانگر سلامت سیستم ایمنی) کمک می کند.

انواع مختلفی از داروهای ضد رتروویروسی وجود دارد، از جمله مهارکننده‌های ترانس کریپتاز معکوس نوکلئوزیدی (NRTIs)، مهارکننده‌های ترانس کریپتاز معکوس غیر نوکلئوزیدی (NNRTIs)، مهارکننده‌های پروتئاز (PIs)، مهارکننده‌های اینتگراز، و مهارکننده‌های ورودی. ترکیبی از داروها از مختلفکلاس های t معمولاً برای ایجاد یک رژیم درمانی مؤثر استفاده می شود.

شروع درمان

دستورالعمل های شروع ART در طول زمان تکامل یافته است. در بسیاری از موارد، برای دستیابی به سرکوب ویروس و جلوگیری از پیشرفت بیماری، درمان برای همه افراد مبتلا به HIV، صرف نظر از تعداد سلول های CD4 توصیه می شود.

پایبندی

رعایت رژیم تجویز شده ART برای موفقیت درمان بسیار مهم است. مصرف مداوم داروها طبق دستورالعمل به حفظ بارهای ویروسی کم کمک می کند و از ایجاد سویه های مقاوم به دارو HIV جلوگیری می کند.

نظارت منظم

افراد تحت ART تحت نظارت منظم از طریق آزمایش خون برای ارزیابی بار ویروسی، تعداد سلول‌های CD4 و سلامت کلی قرار می‌گیرند. این به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اجازه می دهد تا در صورت نیاز، درمان را تنظیم کنند.

پیشگیری از عفونت‌های فرصت‌طلب

اچ‌آی‌وی سیستم ایمنی را ضعیف می‌کند و افراد را مستعد ابتلا به عفونت‌های فرصت‌طلب (عفونت‌هایی که از سیستم ایمنی ضعیف استفاده می‌کنند) مستعدتر می‌شود. داروهای پیشگیرانه، واکسیناسیون و غربالگری اغلب برای کاهش خطر ابتلا به این عفونت ها توصیه می شود.

مدیریت عفونت های همزمان

بسیاری از افراد مبتلا به HIV ممکن است به سایر عفونت های ویروسی مانند هپاتیت B یا C نیز مبتلا باشند. این عفونت های همزمان نیاز به مراقبت و مدیریت تخصصی در کنار درمان HIV دارند.

مراقبت های حمایتی

درمان ایدز شامل رویکردی جامع است که نه تنها جنبه های پزشکی بلکه نیازهای عاطفی و اجتماعی افراد مبتلا به HIV/AIDS را نیز مورد توجه قرار می دهد. گروه های حمایتی، خدمات سلامت روان و راهنمایی های تغذیه اغلب بخشی از مراقبت جامع هستند.

بارداری و اطفال

زنان باردار مبتلا به HIV می توانند برای جلوگیری از انتقال ویروس از مادر به کودک، درمان تخصصی دریافت کنند. نوزادانی که از مادران HIV مثبت متولد می شوند نیز ممکن است داروهای پیشگیرانه دریافت کنند.

توجه به این نکته مهم است که در حالی که ART HIV/AIDS را از یک بیماری بالقوه کشنده به یک بیماری مزمن قابل کنترل تبدیل کرده است، در حال حاضر هیچ درمانی برای HIV/AIDS وجود ندارد. با این حال، با مراقبت های پزشکی مداوم و مناسب، پیروی از درمان، و تحقیقات مداوم، بسیاری از افراد مبتلا به HIV می توانند زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند. پیگیری منظم پزشکی، سبک زندگی سالم و ارتباط باز با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از اجزای کلیدی مدیریت موفق ایدز است.

جمع بندی

در نتیجه، سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) یک وضعیت پزشکی پیچیده و جدی است که توسط ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ایجاد می شود. این ویروس به سیستم ایمنی، به ویژه سلول‌های CD4 حمله می‌کند و منجر به ضعف دفاعی در برابر عفونت‌ها و بیماری‌ها می‌شود. این بیماری به قدری سخت است که ممکن است بدن شما حتی در مقابل خطرات عفونت گوش نیز مقاوم نباشد.

در حالی که ایدز در ابتدا با نرخ بالای مرگ و میر همراه بود، پیشرفت های علم پزشکی منجر به پیشرفت قابل توجهی در درمان و مدیریت آن شده است.

سنگ بنای درمان ایدز، درمان ضد رتروویروسی (ART) است، ترکیبی از داروهایی که تکثیر HIV را سرکوب می کند، بار ویروسی را کاهش می دهد و سلامت سیستم ایمنی را تقویت می کند. این رویکرد، همراه با پایبندی مداوم به درمان، به افراد مبتلا به HIV اجازه می‌دهد تا سلامت نسبتاً پایداری داشته باشند و از پیشرفت به سمت ایدز جلوگیری کنند. نظارت منظم، پایبندی به داروها، اقدامات پیشگیرانه در برابر عفونت های فرصت طلب، و یک شبکه مراقبت های بهداشتی حمایتی، همگی به مدیریت موفق ایدز کمک می کنند.

در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی برای HIV/AIDS وجود ندارد، تحقیقات در حال انجام برای کشف گزینه های درمانی جدید و راه های بالقوه برای درمان ادامه دارد. تا آن روز، تاکید بر ارائه مراقبت، حمایت و درمان همه جانبه برای افراد مبتلا به HIV/AIDS باقی می‌ماند که به آن‌ها اجازه می‌دهد در کنار مدیریت سلامت خود، زندگی کاملی داشته باشند. سفر به سمت کنترل و در نهایت ریشه کن کردن HIV/AIDS یک تلاش جمعی است که متخصصان پزشکی، محققان، سیاست گذاران و جوامع در سراسر جهان را درگیر می کند.