عفونت ادراری چیست؟ آشنایی با علائم و را های درمان آن
عفونت دستگاه ادراری (Urinary Tract Infection: UTI) به علت رشد میکروبهایی نظیر باکتری و قارچ در دستگاه ادراری ایجاد میشود و در موارد نادر، ویروسها نیز در آن نقش دارند. این بیماری میتواند هر قسمتی از دستگاه ادراری را درگیر کند. اما اغلب عفونتهای ادراری، در دستگاه ادراری تحتانی ( مثانه و پیشابراه) دیده میشوند.
دستگاه ادراری انسان به دو قسمت، دستگاه ادراری فوقانی و دستگاه ادراری تحتانی، تقسیم میشود. دستگاه ادراری فوقانی شامل دو عدد کلیه و دو عدد حالب (میزنای) میباشد و دستگاه ادراری تحتانی از مثانه و مجرای ادرار (پیشابراه) تشکیل شده است.
“عفونتهای میتواند هر قسمتی از دستگاه ادراری را درگیر کند. اما اغلب عفونتهای ادراری، در دستگاه ادراری تحتانی (مثانه و پیشابراه) دیده میشوند."
علائم عفونت ادراری
در برخی موارد عفونت ادراری ممکن است نشانههای چنان شدیدی به همراه نداشته باشد. اما برخی وجود یک یا چند مورد از نشانههای آن برای وجود عفونت ادراری میتواند کافی باشد. بنابراین اگر هر یک از موارد زیر را احساس کردهاید، سعی کنید در کوتاهترین زمان ممکن به متخصص اورولوژی مراجعه کنید.
اولین نشانه وجود عفونت ادراری، سوزش در ادرار است. زمان دفع ادرار فرد سوزش زیادی را احساس میکند.
_ معروفترین نشانه از وجود عفونت ادراری مربوط به تکرر ادرار است. فرد احساس میکند مثانهاش پر بوده و نیاز دارد فورا به دستشویی برود. حتی ممکن است بعد از چند دقیقه دوباره این حس ایجاد شود.
_ حجم ادرار در زمان ابتلا به عفونت ادراری کاهش پیدا میکند.
_ رنگ ادرار تغییر پیدا کرده و ممکن است به سمت قهوهای و با احتمال وجود خون برود.
_ ادرار فردی که دچار عفونت ادراری شده بسیار بد بو خواهد شد.
_ خانمهای مبتلا به عفونت در دستگاه ادراری، در لگن خود احساس درد میکند. این درد در آقایان به صورت درد در لگن خود را نشان میدهد.
در مواد حاد که بیماری به کلیهها هم رسیدهاند، فرد ممکن است دچار تب، اسهال، استفراغ و احساس گرفتگی در عضلات شکم و کم خود شود. توصیه میکنیم هر کدام از نشانههای توضیح داده شده را دارید، در کوتاهترین زمان ممکن به پزشک مراجعه کنید.
درمان عفونت ادراری
درمانی که برای عفونت ادراری انجام میشود، به کمک آنتی بیوتیکها انجام میشود. اما نوع درمان کاملا بسته به جنسیت، باردار بودن یا نبودن، بیماریهای زمینهای و وجود سابقه ابتلا به عفونت ادراری و مقاومت بدن به برخی از آنتی بیوتیکها خواهد بود.
اگر برای اولین بار است که دچار عفونت مجاری ادرای شدهاید، بدون شک علائم کمی را تجربه میکنید. همچنین دچار یک عفونت مجاری ادراری ساده شدهاید. اگر سابقه هیچ بیماری دیگری را نداشته باشید، با خوردن داروهای لازم در اولین روز علائم شما کاهش پیدا کرده و نهایتا در سه روز نیز علائم بیماری به طور کامل از بین میروند.
اما برای افرادی که بیماریهای زمینهای مانند دیابت دارند و یا این که ممکن است باردار باشند، درمان متفاوت خواهد بود. از آنتی بیوتیکهای مشخصتری استفاده میشود.
عفونت ادراری تنها مخصوص بزرگسالان نیست. ممکن است کودک یا حتی نوزاد نیز دچار آن شوند. در این صورت ممکن است دکتر بستری شدن و تزریق داروها را به کمک سرم پیشنهاد کند.
در کل این که شما در چه سن و سالی هستید، چه وضعیتی دارید و حساسیتهای دارویی دارید یا نه نیز قضیه متفاوت خواهد بود.
داروی عفونت ادراری
در بخشهای قبلی به این موضوع اشاره کردیم که عفونت ادراری بر اثر وجود باکتریهایی به وجود میآید که وارد مجاری ادراری ما شدهاند. اما باکتریهای زیادی وجود دارند که میتوانند عفونت ایجاد کنند. طی تحقیقاتی که انجام شده، باکتریهای زیر از معروفترین باکتریهای ایجاد کننده بیماری عفونت ادراری هستند.
_ E.coli
_ استافیلوکوک ساپروفیتیکوس
_ کلبسیلا پنومونیه
بیشتر داروهایی که برای از بین بردن عفونتهای ادراری نیز استفاده میشوند شامل موارد زیر هستند.
درمانهای دارویی به دو چند بخش تقسیم میشوند. همان طور که در بخش قبل توضیح دادیم بسته به شرایط فرد است که دارو تجویز میشود. اما به طور کلی در صورتی که اولین بار است به این بیماری مبتلا میشوید، از داروهایی که اثر گذاری زیادی بر روی بیشتر عفونتها دارند استفاده میشود.
در صورت ابتلای مجدد، ممکن است دکتر از آزمایش استفاده کرده و باتوجه به نوع باکتری داروهای خوراکی قرص مانند کوتریماکسازول، سفالکسین، نیترو فورانتویین تجویز کند.
چگونه عفونت درمانی درمان می شود؟
همان طور که بیان کردیم، عفونت ادراری یک بیماری رایج در سطح جامعه بوده و باکتریهایی که وارد دستگاه ادراری میشوند، عامل ایجاد بیماری هستند. اما سوال اینجاست که این بمیاری چطوری درمان میشود.
خب قاعدتا برای درمان بیماری باید به دکتر کلیه یا متخصص اورولوژی مراجعه کنیم. اما ممکن است درمان عفونت ادراری را خود در خانه نیز انجام دهیم. بنابراین درمان این بیماری به دو روش خانگی و مراجعه به پزشک امکان پذیر است.
در مورد درمانهای خانگی باید در نظر داشته باشید که علائم باید کاهش پیدا کنند. در صورتی که سوزش و درد در حین ادرار احساس میکنید، باید حتما به دکتر اورولوژی مراجعه کنید زیرا درمانهای خانگی توانایی درمان این مورد را ندارند.
از رایجترین درمانهای خانگی مصرف پروبیوتیکها مثل شیر و ماست پروبیوتیک و همچنین مصرف مایعات است. افزایش میزان مایعات به افزایش ادرار و خروج هرچه سریعتر باکتریها از مجاری ادراری کمک میکند.
اما درمان پزشکی به این صورت نخواهد بود. بعد از مراجعه به دکتر متخصص اورولوژی، برای شما آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف تجویز میکند. در صورتی که عفونت اداری شما زیاد شدید نباشد، در مدت 3 الی 5 روز درمان میشوید. در صورت شدید بودن، درمان 7 الی 14 روز به طول خواهد انجامید.
در صورتی که داروها برای شما جوابگو نباشند و یا بعد از مدت کوتاهی دوباره به این بیماری مبتلا شوید، دکتر اورولوژیست برای شما آزمایش کشت ادرار تجویز میکند.
برخی اوقات بیماری در بدن یک فرد به قدری پیشرفته است یا بیمار مادر باردار است، دکتر استفاده از داروهای وریدی و بستری شدن در بیمارستان را تجویز میکند.
ممکن است بیمار برای درمان عفونت مزمن نیاز به جراحی داشته و به مدت 3 الی 6 ماه نیز داروهای پیشگیری کننده از عفونت ادراری را مصرف کند.
برای درمان عفونت ادراری به کدام دکتر مراجعه کنیم؟
اگر دچار علائمی مانند سوزش ادرار و تکرر ادراری هستید، احتمالا به عفونت ادراری مبتلا شدهاید. در این شرایط برای ازبینبردن عفونت باید سریعا به دکتر متخصص اورولوژی (کلیه و مجاری ادراری) مراجعه کنید. پزشک پس از انجام آزمایش نوع عفونت را تعیین کرده و باتوجهبه نوع باکتری و شدت عفونت بهترین دارو را تجویز میکند.
دکتر کلیه خوب به درمان چه بیماریهایی میپردازد؟
دکتر خوب کلیه و اورولوژی در مردان به درمان این بیماریها میپردازند:
سرطان مثانه، سرطان کلیه، سرطان آلت تناسلی، سرطان بیضه و سرطان غدد آدرنال و پروستات، بزرگی غدهی پروستات ، اختلال نعوظ، ناباروری، التهاب مثانه، بیماری های کلیوی، سنگ کلیه، التهاب پروستات، عفونت مجاری ادراری ، واریکوسل.
چه زمانی به دکتر اورولوژی مراجعه کنیم؟
زمانی که هر کدام از علائم زیر را داشته باشید باید به دکتر کلیه و مجاری ادراری و تناسلی خوب مراجعه کنیم:
خون در ادرار، تکرر ادرار و احساس دفع ادرار فوری، درد پهلو، درد لگن و یا درد نشیمنگاه، حس درد یا سوزش هنگام دفع ادرار، نشتی ادرار، سختی در دفع ادرار، جریان ادرار ضعیف، کاهش میل جنسی، وجود توده در بیضهها، اختلال نعوظ.
منبع: https://doctoreto.com