نه تنها علل متعددی می تواند برای زخم پا وجود دارد، بلکه در یک بیمار خاص ممکن است بیش از یک علت وجود داشته باشد برای مثال، حداقل درجاتی از نقص شریانی به طور نسبتا شایعی در بیمارانی که با زخم های وریدی پا مراجعه می کنند، دیده می شود. در اکثر موارد یک شرح حال و معاینه بالینی کامل، به شناخت محتمل ترین تشخیص ها کمک می کند. حداقل 80 درصد از زخم های پا کاملا یا به طور نسبی در اثر افزایش فشار در وریدهای پا ایجاد می شوند. علاوه بر علت ها، مهم است که معیارهای سلامتی دیگری که ممکن است با روند بهبودی ارتباط داشته یا در آن دخیل باشد، شناخته شود. برای مثال، بیماری شریانی، آئمی، دیابت شیرین، نارسایی قلبی، سیگار کشیدن و...

خصوصیات ویژه زخم وریدی چیست؟

اغلب سابقه ای از ترومبوز ورید عمقی و علایم و نشانه های پرفشاری وریدی وجود دارد. بیماران ممکن است از سنگینی پاها شکایت کنند و ممکن است ادم گوده گذار وجود داشته باشد. سایر نشانه ها عبارتند از:

زمینه قرمز یا بعضی مواقع آبی پوست.

رنگ قهوه ای پوست اطراف زخم به علت رسوب هموسیدرین پس از خروج گلبول های قرمز خون از رگ

آتروفی سفید: مناطق مسطحی از اسکارهای سفید با مویرگ های متسع قرمز

لیپودرماتواسکلروز: برجستگی عمقی در اثر فیبروز و ادم، گاهی همراه با اریتم سطحی

وریدهای متسع زیرجلدی که در زمان ایستادن بیمار لمس می شود.

خود زخم اغلب نزدیک به قوزک داخلی است، وسیع و نسبتا کم عمق است که یک زمینه قرمز شامل بافت گرانولاسیون دارد. ترمیم ممکن است با محو شدن حاشیه ها، در اثر اپی تلیالیزه شدن مجدد و تشکیل جزایر خاکستری کوچک از جنس بافت اپی تلیال جدید در بستر زخم، صورت بگیرد.