سرطان ها احتمالا می توانند از هر نوع سلولی که در پوست یافت می شود، به وجود آیند. علاوه بر این ها، لوسمی و لنفوم می تواند پوست را درگیر کند و گاهی متاستازهایی از منشا ارگان های داخلی به صورت جلدی تظاهر می یابد. شایع ترین سرطان های پوست از بستر اپیدرمی هستند که با عنوان کارسینوم سلول بازال و کارسینوم سلولی سنگفرشی شناخته می شوند. این دو به عنوان سرطان پوست غیر ملانومایی طبقه بندی و نامگذاری می شوند. این نامگذاری تا حدودی به این دلیل است که این ها به اندازه ملانوم بدخیم که از ملانوسیت ها منشا می گیرد، خطرناک نیستند.

سایر سرطان های اولیه پوست، عبارتند از: تومورهای سلول مرکل، سرطان های سلول های ضمائم پوستی (مانند کارسینوم سباسه) و سارکوم های مختلف. سارکوم کاپوسی، در حال حاضر به عنوان بیماری ناشی از ویروس هرپس انسانی 8 شناخته می شود و عبارت است از بدخیمی سلول های اندوتلیال لنفاوی و خونی که اغلب در پوست به صورت چند کانونی است.

سرطان پوست به چه میزان شایع است؟

شیوع این بیماری، به جمعیت مورد مطالعه و مواجه تجمعی با علل محیطی اصلی بستگی دارد. در ولیز، در اواخر دهه 1990، بروز سرطان پوست غیر ملانومایی، 250 درصد هزار مورد بود. از این میزان، حدود یک ششم موارد کارسینوم سلول سنگفرشی و بقیه کارسینوم سلول بازال بود. در انگلستان، موارد بیشتری از کارسینوم سلول بازال در مقایسه با مجموع تمام انواع دیگر سرطان ها (پوستی و غیر پوستی) وجود دارد. ملانوم بدخیم شیوع کمتری دارد و بروز آن 10 تا 15 درصد هزار نفر جمعیت مشابه، است.

آیا سرطان پوست فقط در سنین بالا اتفاق می افتد؟

خیر، ولی سرطان پوست در سالمندان بسیار شایع تر است. سرطان پوست می تواند در کودکان و بالغین جوان رخ دهد که در چنین حالتی بهتر است همواره به دنبال علل خاصی بود. از علل آن می توان بیماری های ارثی مانند گزرودرماپیگمانتوزوم و سندرم گورلین، ضعف ایمنی (مانند موارد دریافت کنندگان پیوند عضو) و مواجهه بیش از حد با اشعه ماوراء بنفش (مانند معتادین به تخت های خورشیدی) را نام برد.