ملانوم بدخیم

هیچ جایگزینی برای تجربه و کارورزی وجود ندارد ولی 4 قانون می تواند خطر عدم تشخیص ملانوم یا غفلت از ارجاع بیمار به فردی که ممکن است در جایگاه بهتری برای تایید یا رد تشخیص باشد را کاهش دهد.

همواره در بین تشخیص افتراقی هایتان این احتمال را بدهید که یک ضایعه می تواند ملانوم باشد.

به خاطر داشته باشید که ملانوم همواره پیگمانته نیست.

در صورتی که بیماران در مورد ادامه رشد یک ضایعه نگرانند، حتی اگر شما با توجه به تاریخچه فعلی و معاینه بالینی، اطمینان دارید که خوش خیم است، آنان را به مراجعه مجدد تشویق بکنید.

در هر فرصتی به تمام پوست بیمار توجه کنید: بعضی ملانوم های تشخیص داده نشده، آن هایی بوده اند که بیمار متوجه آن ها نشده است.

آیا باید تمام موارد مشکوک ملانوم به متخصص ارجاع شود؟

بله، خط مشی فعلی انگلستان در مورد درمان ملانوم بدخیم مشخص کرده است که بیمار مشکوک به MM باید به سرعت به متخصص پوست یا جراح پلاستیک ارجاع شود. یعنی، معادل کمتر از 2 هفته بین مراجعه به پزشک عمومی و متخصص. در هر بیماری که بیوپسی وی، چه به صورت برشی و چه خارج کردن کامل، از یک ضایعه به ظاهر بی خطر، از سوی بافت شناس MM گزارش شود نیز باید به طور مشابه عمل شود.

آیا احتمال گسترش در ملانوم های اندامی بیشتر است؟

قرار گیری ملانوم روی اندام ها یک معیار پیش آگهی بد است. شاید بدین دلیل باشد که ملانوم های کف پا و زیر ناخن قبل از آنکه تشخیص داده شوند، ضخامت خطرناکی پیدا می کنند.

آیا اشکالی ندارد که یک لنتیگومالیگنا را در یک فرد مسن و نحیف بدون درمان تحت نظر گرفت؟

بستگی به شرایط دارد. اگر بتوان LM را با لبه 0/5 تا یک سانتی متر خارج و محل نقص را نسبتا ساده ترمیم کرد، بهتر خواهد بود. احتمال تبدیل LM به LMM بسیار اندک است، لذا برای یک فرد 80 ساله ممکن است احتمال خطر در طول عمر 5% باشد. در صورتی که اندازه ضایعه و یا عوارض همراه آن به گونه ای باشد که جراحی خطرناکی باشد یا برای بیمار مشکلات قابل توجه باقی بگذارد، منطقی خواهد بود که فقط بیمار را تحت نظر گرفت و تنها زمانی دخالت کرد که شک بالینی به تشکیل ملانوم وجود دارد. ممکن است در آینده این امکان وجود داشته باشد که بتوان در بیماران نحیف از درمان موضعی برای اجتناب از جراحی، استفاده کرد.

آیا هیچ کدام از سرطان های شایع با متاستاز بر روی پوست تظاهر می یابند؟

بعضی مواقع متاستازهایی که در پوست اتفاق می افتند، اولین نشانه یک سرطان داخلی هستند ولی این متاستازها به طور شایع تر زمانی اتفاق می افتند که سرطان اولیه تشخیص داده شده است. این متاستازها اغلب ناحیه ای نزدیک به تومور اولیه را درگیر می کنند (مانند ناحیه نافی در بسیاری از سرطان های روده ای). در تعدادی از سرطان ها، پوست سر محل دوردست نسبتا شایعی است (خصوصا برای تومورهای کلیوی، تیروئید و پستان) و این متاستاز می تواند به شکل یک پچ آلوپسی تظاهر یابد:

شایع ترین سرطان های داخلی اولیه که به سایر نواحی پوست متاستاز می دهند، در مردان متاستاز از سرطان ریه ها، روده بزرگ و حفره دهان است. در خانم ها، متاستاز از سرطان پستان شایع ترین است که به دنبال آن روده بزرگ و تخمدان در درجات بعدی قرار دارند. نباید فراموش کرد که ملانوم می تواند به پوست متاستاز بدهد و تظاهر اولیه آن ممکن است به جای سرطان اولیه، متاستاز باشد. این مورد گاهی اوقات به دنبال غفلت از ارسال نمونه ضایعه خارج شده به ظاهر خوش خیم برای بررسی بافت شناسی اتفاق می افتد.