کمبود آب در بدن یعنی دفع بیش از حد مایعات . به عبارت دیگر ، این اتفاق زمانی می افتد که بدن بیشتر از میزان مایعاتی که در روز مصرف می کنید ، به آن نیاز دارد. البته مایعاتی که از دست رفته و از طرف بدن شما طلب می شوند شامل آب معمولی ( H2O ) ، یک یا بیشتر از یک نوع الکترولیت و یا ترکیبی از هر دو می باشد.

الکترولیت ها موادی هستند که در صورت انحلال به یون تبدیل شده و قادر به هدایت جریان الکتریسیته می باشند. الکترولیت ها در تمام بدن انسان حضور دارند و برای عملکرد صحیح اندام ها و سلول ها ضروری به نظر می رسند. الکترولیت ها در مواقع خاص توسط بدن ، برای انتقال سیگنال های الکتریکی ، کمک به ایجاد تعادل در pH بدن و ادامه ی فعالیت اندام های حیاتی مثل تپش قلب مورد استفاده قرار می گیرند.

از جمله ی مهم ترین الکترولیت ها در بدن می توان به کلسیم ، سدیم ، پتاسیم ، کلرید ، منیزیم و بی کربنات دو سود اشاره کرد . در میان تمام این اسامی ، یون های پتاسیم ، سدیم و کلرید مهمترین الکترولیت های مرتبط با آبرسانی بدن محسوب می شوند.

جریان های الکتریکی در برخی از بخش های بدن بیشتر است ، بنابراین به یون های بیشتری نیز نیاز دارند. بخش هایی از بدن که به الکترولیت بیشتری نیاز دارند و ممکن است در اثر کم آبی دچار آسیب شوند شامل مغز ، سیستم اعصاب مرکزی و ماهیچه ها می شوند.

حدود 60 درصد از بدن ما را آب تشکیل داده است. این در حالی است که آب 75 درصد از ساختار ماهیچه ها و 85 درصد از مغز را شامل می شود.

بدن ما به طور طبیعی ، در صورت نوشیدن مایعات کافی ، سطح الکترولیت را تنظیم می نماید. برای مثال وقتی تشنه می شویم یعنی به آب بیشتری نیاز داریم و وقتی آب بدن از طریق ادرار در دفعات بیشتری دفع می شود ، یعنی بدن ما به حد کافی آبرسانی شده است. الکترولیت و آب ، از طریق میوه ها و سبزیجات ، در رژیم غذایی روزانه ی ما وجود دارند . برای مثال ، پتاسیم در موز و اسفناج و کلسیم در سبزیجات برگی و محصولات لبنی یافت می شود. یون سدیم و کلرید هم در نمک آشپزخانه وجود دارند و هم در دیگر مواد غذایی مثل گوشت .