پرفشاری خونی، هنگامی مقاوم است که علی رغم استفاده صحیح .رژیم دارویی که یکی از آنها را داروی دیورتیک (مدر) تشکیل می دهد، نتوان به فشارخون هدف دست یافت.

علل متعددی موجب پاسخ ناکافی یا ضعیف به درمان مزبور می شوند که مسرف بیشی از حد نمک یا ناکافی بودر مقدار دارویی مدر محتمل ترین این علل را تشکیل می دهند. عللی دیگر عبارتند از: عدم استفاده صحیح از داروها، استفاده از داروهای دیگر (به جز داروهای ضد پرفشاری خون) که موجب افزایش فشارخون می شوند، پرفشاری خون ثانویه تشخیص داده نشده، پرفشاری خون کاذب، یا موارد همراه، نظیر چاقی و مصرف الکل.

در موارد پرفشاری مقاوم، رژیم درمانی باید شامل یک داروی مدر به اضافه دوزهای نزدیک به حداکثر دو گروه از داروهای زیر باشند:

بتابلاکرها

داروی دارای اثر مستقیم گشاد کننده رگ ها

مسدود کننده های کانال کلسیم

بازدارنده ACE

داروهای مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین

علل مختلفی می تواند موجب پرفشاری مقاوم شوند:

اندازه گیری ناصحیح فشارخون (مانند باد کردن بیش از اندازه بازو بند دستگاه یا استفاده از بازوبندهایی که خیلی کوچکتر از بازوی بیمار هستند).

کلسیفیه بودن شدید یا اسکلروز شدید سرخرگ های بازویی موجب می شود این سرخرگ ها به طور کاملی در اثر فشار بادکنک بازوبند تحت فشار قرار نگیرند و فشارخون به اشتباه بالا نشان داده شود (پرفشاری خون کاذب).

وجود پرفشاری خونی روپوش سفید

عدم مصرف صحیح داروها به وسیله بیمار یا صحیح نبودن نحوه تجویز داروها

ناکافی بودن داروی مدر

وجود تداخل های دارویی

نکته: در صورتی که فشار خون بالا با استفاده از دو دارو کنترل نشده است یا احتمال پرفشاری ثانویه وجود دارد با پزشک مشورت کنید.

چه هنگام می توان مقدار یا تعداد داروهای ضد پرفشاری خون را ضمن رعایت محدودیت های شیوه زندگی کاهش داد؟

وقتی پرفشاری خون به خوبی کنترل شده و پرفشاری با عوارض همراه نیست.

وقتی فشار خون بیمار تثبیت شده و حداقل از یک سال قبل تحت کنترل درآمده است.