اما یافته های علمی در این میدان داستان دیگری را پیش می کشند. به استثنای فشارخون بالا و دیابت، هیچ بیماری شناخته شده دیگری را نمی توان در مرحله آغازین ردیابی کرد. فشار خون، یا قند ادرار را می توانید به کمک پزشک خانواده خود به طور مرتب کنترل کنید. شخص مجبور نیست فاصله آزمایش سرند سلامت بدهد. این گونه آزمایش ها ممکن است حتی موجب آشفتگی شوند و نوعی حالت روانی خود بیماربین پدید آورند و به بیماری بینجامد که به آن سندروم اولیس می گویند.

درست مانند اولیس، قهرمان یونانی، یک آدم زود باور هم چه بسا که براثر بد بیماری های تشخیصی یا درمانی حرفه پزشکی، دچار درد و رنج شود. رسانه ها ادعا می کنند که دنیای صنعتی دچار یک همه گیری بیماری های عروقی است. که به جهان در حال توسعه هم سرایت می کند، اما این ادعاها از دل بررسی های علمی سر بر نیاورده اند، چنین بررس هایی نشان داده اند که ادعاهای اخیر درباره بیماری های کشنده به کلی ساختگی است.

از سوی دیگر، تمدن کنونی چندین بیماری نوظهور پدید آورده که اگر به سرعت مهار نشوند، بشر را خیلی زود نابود خواهند کرد. این بیماری ها عبارت اند از : طلاق، خودکشی و بی رحمی انسان ها نسبت به یکدیگر. افراد نیک پندار و با وجدان باید به طور جدی راهبردی برای نسل های آینده ما ترسیم کنند. اینک زمان آن فرا رسیده تا حرفه پزشکی بر روی این موضوع تعمق کند که درمان بیماران، امروز به نفع پزشکان است یا به صلاح بیماران. روش های پرهزینه ای مانند هزینه عمل جراحی قلب (بای پاس) و داروهای گران قیمت دیگر، که اغلب پس از حمله قلبی تجویز می شوند، مورد انتقاد شدید مخالفان آن است. گو این که جراحی بای پاس قلب در هنگام شدت بیماری می تواند سودمند باشد، اما چنین عملی را، حتی برای مورد های خفیفی که عمل جراحی هیچ ضرورتی ندارد، به راحتی انجام می دهند. بیایید با این حقیقت رو به رو شویم که جراحی بای پاس قلب در جهان غرب بهترین وسیله برای به دست آوردن پول است.

پزشکی امروز از آرمان های ستایش انگیزی که برای حرفه پزشکی متصور است و بقراط- پدر و بنیان گذار آن- بیان کرده : «به ندرت مداوا کنید، بیش تر دلداری دهید، اما پیوسته دلگرمی دهید» سخت دور افتاده است.

محور اصلی در این بازی پزشکی، انسان است. فردی که بیمار است یا بیمار پنداشته می شود، به کلی فراموش شده، آن هم در عصری از ابزار و ادوات گوناگون کت (CAT)، اسکن و امثال این ها. در واقع، به بیمار هیچ کمکی نمی شود، چون که درمانگر امروز به یک لوله کش، برش کار، جوش کار و دریل کار تبدیل شده، یعنی هر چیزی جز یک پزشک.

پس، سلامت کامل آن ها به معنای نبود بیماری جسمانی نیست. سلامت یعنی برخورداری از بهزیستی جسمانی و ذهنی و فراتر از آن، روحی و روانی. حتی سازمان بهداشت جهانی هم به تعریف تازه ای از سلامت رسیده است. ذهن و روان انسان ریشه و بنیاد تمام ناراحتی های اوست و یک پزشک خوب و متعهد، باید قادر باشد این مساله را درک کند.