احتمالاً پزشک برای بررسی وجود عفونت یک تجزیه ادرار و کشت ادرار انجام خواهد داد. وجود گلبولهای قرمز اختلالات مجاری ادراری مثل سنگها یا تومور را مطرح می کند. اما ممکن است بیانگر بزرگی خوش خیم پروستات هم باشد. گلبولهای سفید خون یا چرک، دلالت بر وجود عفونت یا التهاب در کلیه، حالب ها یا مثانه دارد.

شاید پزشک یک ارزیابی اورودینامیکی که احتمالاً شامل یک تست میزان جریان ادرار و یک تست میزان ادرار باقی مانده است نیز به عمل آورد. او برای اندازه گیری مقدار جریان ادرار ممکن است یا از وسیله ای که دستگاه اندازه گیری جریان ادرار نامیده می شود یا فقط از یک ساعت و ظرف اندازه گیری استفاده کند. شما کمک می کنید تا مثانه تان لبریز از ادرار شود. هنگامی که شما اذغان می کنید قوی ترین جریان ادرار در آن هنگام است، جریان ادرار را اندازه می گیرد. آن را با مقدار استاندارد جریان سنی شما مقایسه می کند. مثلاً مردان بالای 60 سال باید جریان ادراری بالاتر از 13 میلی لیتر در ثانیه داشته باشند. که برای مثال در مقایسه با 22 میلی لیتر در ثانیه برای مردان زیر 40 سال است.

این کاهش میزان جریان ادرار نشانه بزرگی خوش خیم پروستات است ؟

نه. آهسته بودن جریان ادرار به مقدار کم ممکن است گاهی به وسیله ضعف عضلانی پروستات. تستهای دیگری مورد نیازند.

در مورد تستی که برای اندازه گیری ادرار باقی مانده به کار می رود چه می گویید ؟

این تست به وسیله سوندگذاری مثانه صورت می گیرد. بعد از اینکه شما مثانه خود را تخلیه کردید (یا تصور کردید که خالی شده است) پزشک سوندی را برای چند دقیقه وارد مثانه شما می کند تا میزان ادرار باقی مانده را اندازه گیری کند. از جهت نظری هرچه مقدار ادرار باقی مانده بیشتر باشد نیاز به درمان انسداد هم بیشتر است. ادرار باقی مانده می تواند دلالت بر ضعف عضلانی نیز بکند.

من راجع به سوند فولی مطالبی شنیده ام. آیا این همان وسیله ای است که در اینجا به کار می رود؟

نه. وقتی پزشک فقط ادرار باقی مانده را می سنجد از یک سوند ساده که آن را در داخل مثانه و سپس خارج می کند استفاده می کند. سوند فولی، خاص مواقعی است که قرار است سوند مدت مدیدی داخل مثانه باقی بماند که به کمک کیسه قابل اتساعی در گردن مثانه جایگزین می شود. در موارد زیادی از سوند فولی استفاده می شود اما در مورد بزرگی خوش خیم پروستات معمولاً هنگامی آن را داخل مثانه می کنند که پروستات آن قدر بزرگ شده باشد که فرد کاملاً از دفع ادرار ناتوان باشد. معمولاً سوند فقط تا وقتی مشکل انسدادی حل شود داخل مثانه باقی می ماند. اما اگر بیمار از درمان احتراز کند یا وضع بالینی بیمار از نظر پزشکی آن قدر بد باشد که نتوان او را جراحی کرد سوند همان گونه در او باقی می ماند.