سندروم قبل از قاعدگی : premenstrual syndroms یا به اختصار (PMS) پی ام اس

سندروم پیش از قاعدگی (PMS) شامل محدوده وسیعی از تغییرات جسمی و روحی است که زنان در روزهای قبل از عادات ماهیانه شان تجربه می کنند نشانه های (PMS) قابل پیش بینی هستند. زیرا قبل از هر سیکل قاعدگی رخ می دهند. نشانه ها معمولاً با شروع عادت ماهیانه به طور ناگهانی خاتمه می یابند.

درباره گروهی از مشکلات مربوط به اختلالات قاعدگی و پیرامون علائم مشخص آن ها و علل به وجود آمدن تعدادی از سندرم ها، به مواردی اشاره گردید. اما شکایت های خانم ها از دوره قاعدگی، تنها به سبب مقدار خونریزی، بی نظمی یا درد نمی باشد بلکه، نشانه های روحی و جسمی دیگری نیز وجود دارد که معمولاً چند روز قبل از شروع قاعدگی به طور غیر منتظره ظاهر می شوند و غالباً با شروع قاعدگی کاهش پیدا می کنند و یا از بین می روند. پس (PMS) عبارت است از : «عود نشانه هایی خاص، پیش از عادت ماهانه و بهبود آن ها پس از شروع عادت ماهانه»

علت (PMS) و چگونگی تشخیص آن

در تعریف سندروم (PMS) به نوع نشانه ها هیچ گونه اشاره ای نشده است، علت این است که نشانه های آن بسیار متنوع می باشد و تا به حال بیش از 150 نشانه و علائم خاص و متفاوت برای آن گزارش شده است، شایع ترین علایمی که بیماران با آن ها مواجه می گردند. عبارتند از : نفخ شکم، سردرد، سرگیجه، تشویش و اضطراب، دردناک شدن پستان ها، گریه های بی دلیل، افسردگی، خستگی، بی حالی، عصبانیت بی دلیل، تحریک پذیری، حواس پرتی، تشنگی، تمایل شدید به خوردن مواد قندی، فقدان انرژی، بروز هیجان یا تیرگی روابط و تورم دست ها و پاها که معمولاً این حالات در طی 7 تا 10 روز آخر سیکل قاعدگی بروز می کند.

به طور معمول شدت این نشانه ها به اندازه ای است که موجب اختلال آشکار در توانایی کار کرد اجتماعی یا شغلی در هفته قبل از قاعدگی می شود. این اختلال ممکن است از نظر اجتماعی به صورت اختلاف های زناشویی و مشکلاتی در روابط با دوستان و خانواده آشکار شود و دامنه گسترده ای از بیماری های جسمانی ممکن است در مرحله پیش از قاعدگی وخیم تر شوند. برای مثال می توان به میگرن، آسم و آلرژی هااشاره نمود. در سال های اخیر اختلاف نظر زیادی در مورد تعریف صحیح سندروم یا (PMS) وجود داشته است زیرا از 75% زنانی که دچار مشکلات قبل از قاعدگی هستند، در 3 تا 8% زنان علائم آن چنان شدید است که موجب اختلال در زندگی اجتماعی و خانوادگی فرد می شود و برخی از پژوهشگران معتقدند که فقط کسانی که علائم خیلی شدید دارند (3 تا 8%) دچار سندروم حقیقی هستند ولی برخی دیگر علائم خفیف را نیز جزء سندروم به حساب می آورند.