شخصی که به علت سرطان دچار استرس می شود و این استرس سبب ریزش مو می شود. تمام امراض دیگری که باعث طاسی دایمی می شوند بدون استثنا عوارضی هستند که منجر به نابود شدن پیازه مو می شوند. این عوارض می توانند یکسری امراض عفونی باشند یا امراض تورمی یا امراض سرطانی یا جراحات فیزیکی و یا در رابطه با استفاده از درمانهای مختلف مثل شیمی درمانی یا پرتودرمانی (برای سرطان) باشند.

ناهنجاری های متابولیکی متداول

کمبود آهن در زنان به مراتب متداول است، زیرا در هر پریود، خونریزی همراه است با از دست دادن مقدار زیادی آهن بدن. پس بهتر است آهن خون این اشخاص کنترل شود. رژیم غذایی در این افراد بسیار مهم است. نشانه اولیه این نوع ریزش، کم پشت شدن و نازک شدن مو در سطح سر است.

تفاوتی که ریزش موی ناشی از کمبود آهن با MPB دارد، این است که در این موارد موهای روی پیشانی به طور پیشانی به طور کامل از بین نمی رود و آثاری از مو هنوز در پیشانی مشاهده می شود. اگر پزشک متوجه کمبود آهن در شخص شود، قرصها یا شربت آهن را تجویز می کند که معمولاً مدتی طول می کشد تا آهن بدن وی به حد نرمال برسد. ناهنجاری دیگر، ناهنجاری تیروئید است که کمتر از کمبود آهن متداول است. در زنان ناراحتی تیروئید متداولتر از آقایان است و می تواند علت ریزش مو باشد. اشخاص با درمان تیروئید خود، تا اندازه زیادی می توانند مشکل ریزش موی خود را به حالت نرمال در آورند. عارضه دیگر، Pcos است (Polycystic ovary Syndrom) که ناهنجاری ارثی- فامیلی است و بسیار متداول است. ده درصد زنان در سنینی که قابلیت تولیدمثل را دارند می توانند دچار این عارضه شوند. از نشانه های این بیماری، نامنظم بودن پریود و مشکل باردار شدن است.

عارضه دیگر که سبب ریزش مو می شودTE (Telogen Efflurium) نام دارد. این عارضه سبب انتقال تعداد زیادی از پیازه های مو از فاز Anagen (رشد) به فاز Catagen (ضعیف شدن پیازه مو) و یا حتی فاز Telogen (ریزش مو) می شود. عارضه TE اگرچه در زنان متداولتر از آقایان گزاش شده، اما در آقایان نیز دیده شده است. عارضه TE معمولاً 1 تا 3 ماه بعد از بوجود آمدن یک عارضه داخلی جدی مثل سرطان یا ناهنجاری های روحی شدید پیش می آید.