عواملی چون بارداری، درمان بیماری، تغذیه و رژیم غذایی و یا استرس روحی از جمله ی عواملی فرعی ریزش مو در زنان به شمار می آیند و این در حالیست که بالغ بر 70 درصد از ریزش مو در زنان به ریزش مو از نوع آندروژنی نسبت داده می شود.

برخلاف مردان که در ریزش مو از نوع آندروژنی از چند ناحیه نظیر گیجگاه فرق سر و پس سر موهای خود را از دست می دهند در زمان ریزش مو در ناحیه ی فوقانی سر و لزوماً در ناحیه ی پیشین سر دیده می شود. از این رو ریزش موی آندروژنی در زنان از نوع ریزش الگوی زنانه یا FFB است. ریزش مو در زنان اغلب از سنین 20 تا 30 سالگی آغاز می گردد اما عمدتاً در سن 50 سالگی و پس از یائسگی به اوج خود می رسد. از جمله ی مهم ترین عواملی که در ریزش موی سر زنان دخالت عمده ای دارند می توان از موارد ذیل نام برد :

تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی از جمله ی عمده ترین دلایل ریزش موی سر زنان به شمار می آید. پس از دوران بارداری و عدم قطع داروهای کنترل بارداری ریزش موی موقتی در زنان دیده می شود. هنگامی که یک زن باردار است و تغییرات هورمونی رخ می دهد، تعداد بیشتری از فولیکول های مو وارد فرآیند رشد موها می گردند. پس از گذشت 3-2 ماه از وضع حمل، سیکل نرمال رشد مو به حالت طبیعی بازگشته و موها دوباره به مرحله ی استراحت خود وارد می شوند در این حالت است که ریزش مو به صورت فاحشی دیده می شود.

البته این وضعیت، موقتی و مقطعی است و با بازگشت سطح هورمون های بدن پس از دوران وضع حمل ( 6ماه بعد) به حالت طبیعی خود بازگشته و ریزش موها کاهش یافته و سرانجام متوقف می گردد. اگر چنانچه پس از گذشت 6 ماه از وضع حمل، ریزش موها در زمان کاهش نیابد احتمال عامل وراثت نقش اصلی در این امر برعهده داشت و می باید به پزشک مراجعه گردد.