اگر هنگام بالا انداختن شانه ها این حرکت را به مدت طولانی نگه داشته و خیلی شدید آن را انجام داد، یک بار سنگین روی عضله ذوزنقه بالای وارد می شود. (جایی که عضله ذوزنقه بالایی از آنجا آغاز می شود). همچنین فضای بین مهره ای مفاصل گردنی کاهش می یابد و خطرات زیادی اعصاب این ناحیه را تهعدید می کند.

بلند کردن بالا تنه و پاها از پشت به طور هم زمان

در این تمرین ها گردن بیش از اندازه به عقب خم می شود و این حرکت باعث فشار به دیسک های بین مهره ای می گردد و احتمال خرد شدن دیسک و فشار به اعصاب نخاعی وجود دارد. همچنین برای اجرای درست این حرکت، باید دست و پای مخالف از زمین بلند شوند.

بلند کردن دست و پای موافق به طور هم زمان

برای تقویت عضلات مورب شکمی، یک دست و پای مخالف آن، با هم به طرف بالا کشیده می شود. اما در صورت انجام این حرکت با دست و پای موافق به دیسک کمر فشار وارد می شود. (به تفاوت تمرین 150 با تمرین 92 توجه کنید. در این تمرین به این نکته اشاره شده است که اگر مچ پا در حالت ایستاده با دست گرفته شود، باید این حرکت با دست موافق انجام گیرد تا کمر دچار پیچ خوردگی و آسیب نگردد).

کشش به طرفین با دست های بالای سر

با توجه به این که به طور طبیعی حرکات جانبی ستون مهره محدود است، در تمرین بالا دیسک های کمر دچار خمیدگی نامتقارن و غیر قابل کنترل می شوند. همچنین با بالا بردن دست ها به علت ایجاد گشتاور، نیروی وارد شده به دیسک چند برابر می شود.

خم شدن بیش از حد قسمت فوقانی

مشاهده لگن مهم ترین راهنما برای وضعیت ستون فقرات کمری است. اگر به شکل زیر نگاه کنید فردی را می بیند که سعی می کند با ایجاد کشش در عضلات همسترینگ خود، نوک انگشت های پای خود را لمس کنند. در شکل دیگر به نظر می رسد ک هفرد انعطاف پذیری بیشتری دارد زیرا فاصله دست او با انگشت های پایش بسیار کم است. اما اگر نگاهی به خطر لگن هر دو شکل بیندازید مشاهده می کنید که در هر دو مورد به یک میزان جابه جایی رخ داده است. جابه جایی مضاعفی که در شکل غلط مشاهده می کنید به خاطر خم شدن بیش از حد قسمت فوقانی ستون فقرات است. این قسمت اغلب انعطاف پذیری بیشتری نسبت به عضلات سفت همسترینگ دارد. میزان کشش عضلات همسترینگ با افزایش فشار بیشتر نمی شود. بلکه فشار وارده بر قسمت فوقانی ستون فقرات افزایش می یابد.