اگر فکر می کنید نمی توانید با فشارها و استرس های زندگی کنار بیایید، نگران آنها خواهید شد. در رابطه با اعتماد به توانمندی خود به فصل دهم مراجعه کنید. اگر چیزهایی هست که شما معمولاً نگران آنها می شوید، تا می توانید درباره آنها چیز یاد بگیرید. با فهمیدن ترس ها، تسلط شما بر آنها بیشتر می شود و در خودتان توان کنار آمدن ایجاد می کنید.

کنار آمدن با کمال گرایی

آیا آدم کمال گرایی هستید ؟ مراقب باورهای مطلق تان باشید؛ باورهایی مثل این باور که «هر مسئله ای راه حل کامل دارد و من باید آن راه حل را پیدا کنم.» راه حل کامل وجود ندارد. چنین انتظاری، شما را عصبی و مضطرب می کند و از ثمر بخش بودن شما کم می کند. قبول کنید که راه حل «درست و بی نقص» وجود ندارد بلکه بعضی از راه حل ها بهتر یا بدتر از راه حل های دیگر هستند.

اتلاش برای خود پذیری

آیا نگران انتقاد و تایید نشدن هستید یا می ترسید اگر فلان اتفاق بیفتد، ضعف شما به عنوان یک انسان رو شود ؟ بخش قابل توجهی از نگرانی به همین موضوع بر می گردد. راه حل آن هم خود پذیری است. در خود پذیری، توقعات بی جا از خودتان را می شناسید و کنار می گذارید. چیزهای غیر قابل تغییر را بپذیرید

اگر نتوانید چیزی را که دوست ندارید عوض کنید، چه اتفاقی افتد ؟ همین جا است که پذیرش واقعیت مطرح می شود. یکی از راه های کنار آمدن این است که وقتی زندگی طبق میل ما پیش نمی رود که معمولا نیز همین طور است آن را بپذیریم. پذیرش هر چیز سه جزء دارد :

1- تایید موجودیت آن قبول کنید که بسیاری از چیزها طبق میل شما پیش نمی روند و شک، ناکامی و دلسردی را جزیی از زندگی بدانید.

2- از خودتان بپرسید چرا نباید وجود داشته باشد. شما می توانید ترجیح بدهید آدم ها یا چیزها طور دیگری باشند و حتی سعی کنید انها را عوض کنید وی فراموش نکنید «قانونی در دنیا وجود ندارد» که بگوید آنها باید عوض شوند.

3- آن را قابل تحمل بدانید. این حق شما است که برخی چیزها را دوست نداشته باشید و برخی چیزها را نپسندید ولی از آنها فاجعه نسازید و نگویید «وحشتناک» و «غیر قابل تحمل» هستند.

عده ای درک درستی از پذیرش ندارند. آنها تصور می کنند پذیرش یعنی دوست داشتن، موافقت، توجیه بی تفاوتی و دوست برداشتن در حالی که پذیرش هیچ یک از این موارد نیست. شما می توانید از فلان چیز بدتان بیاید و آن را نا موجه بدانید و ترجیح بدهید وجود نداشته باشد. شما می توانید دلواپس آن باشید. در صورت تغییر پذیر بودن آن چیز می توانید برای تغییر دادن آن اقدام کنید. در عین حال می توانید آن را بپذیرید؛ یعنی نگویید نباید وجود داشته باشد و باید تغییر کند.

پذیرش مورد نظر من، مصداق این سخن قدیمی است که : «جرات کن و چیزهایی را که می توانی تغییر بدهی، تغییر بده. چیزهایی را که می توانی تغییربدهی، بپذیر - و فرق این دو را بفهم».