مکمل هایی که ممکن است در بهبود آرتروز نقش داشته باشند. عبارتنداز :

گلوکوز آمین : بدن از مولکول گلوکزآمین برای ساختن بعضی از اجزای غضروف و مایع سینوویال استفاده می کند. مکمل گلوکز آمینی، نشانه های آرتروز را بهبود می بخشدو پیشرفت آن را به تأخیر می اندازد. با این حال در مطالعات زیادی نشان داده شده که گلوکز آمین در درمان آرتروز زانو بی تأثیر است.

کوندرو ییتین: کوندروییتین سولفات، همراه با گوکز آمین به طور گسترده برای درمان آرتروز به کار می رود. بعضی از کارآزمایی های تصادفی شده نتوانسته اند تأثیر کوندروییتین بر آرتروز را اثبات نمایند.

اسیدچرب امگا-3 (نوعی مکمل ویتامینی متشکل از روغن ماهی)، Boswellia (نوعی مکمل گیاهی مورد استفاده در طب آیورودا که به طور گسترده در فروشگاه های بهداشتی یافت می شود.)، Bromelain (آنزیم های پروتئاز مشتق از گیاه خانواده ی بروملیاسه که بعضی از متابولیت های پیش التهابی را مهار می کند) و آنتی اکسیدان ها (شامل ویتامین C و ویتامین E موجود در غذاها و مکمل ها) موجب تسکین درد آرتروز می شوند. چند نکته درباره ی بعضی مواد و اقدامات موثر بر آرتروز

کلاژن هیدرولیز شده (هیدرولیزات؛ نوعی فرآورده ی زلاتینی) ممکن است در تسکین نشانه های آرتروز موثر واقع شود.

عصاره (ریزوم) جینجر(GINGER؛ نوعی گیاهی بومی نواحی حاره ی آسیا که امروزه در آمریکای شمالی، چین، هندوستان، آفریقا، کاراییب و بخش هایی از ایالات متحده هم کشت داده می شود و در درمان تهوع، بیماری حرکت، سوء هاضمه و التهاب به کار می رود) نشانه های آرتروز زانو را تا حد متوسط کاهش می دهد.

در کمبود سلنیوم، خطر ابتلا به آرتروز و شدت این بیماری افزایش می یابد.

کمبود ویتامین D در بیماران مبتلا به آرتروز گزارش شده است و استفاده از مکمل ویتامین D_3 برای تسکین درد آرتروز توصیه می شود.

امروزه نشان داده شده است که BMP-6 (پروتئین 6 مورفوژنتیک استخوان ؛ Bone Morphogenetic Protein-6) از نقش عملی در حفظ انسجام مفصل برخوردار است و در حال حاضر به صورت خوراکی مورد استفاده قرار می گیرد.

کاهش مصرف چربی های اشباع شده و استفاده از رژیم غذایی کم انرژی به منظور کاهش چربی بدن به درمان آرتروز کمک می کنند.

تغییر در شیوه ی زندگی برای درمان علامتی آرتروز، به ویژه در آرتروز زانو ضرورت دارد.

در آرتروز زانو، استفاده از طب سوزنی تأثیر متوسطی دارد و می توان از آن به عنوان درمان کمکی استفاده کرد.

آرتروز علاج قطعی ندارد زیرا غضروف بازسازی نمی شود. با این حال چنان چه آرتروز در اثر تخریب غضروف (مثلا به دنبال ضربه) ایجاد شده باشد کاشت کوندروسیت (سلول های غضروفی) اُتولوگ (مربوط به خود بیمار) یکی از روش های درمانی به شمار می آید.کارآزمایی های بالینی روش های مهندسی بافتی، بازسازی غضروف در زانو های دچار تخریب ( از جمله مواردی که به سمت اُستئوآرتریت پیشرفت نموده اند را نشان داده اند. در موارد شدید آرتروز از عمل جراحی جایگزینی مفصل مصنوعی استفاده می شود.

برای درمان جراحی آرتروز زانو می توان از لیرز هم استفاده کرد و بیمارای که به ابن روش جراحی می شوند بعداز عمل درد بسیار کمتری دارند و دچار خونریزی نیز نمی شوند و از طرفی با لیرز می توان خیلی دقیق تر غضروف شل شده را سفت کرد ولی در صورت برداشتن رشته های غضروفی با تیغ ممکن است قسمت های سالم هم برداشته شوند.