خون در بدن انسان در حالت استراحت بدین نحو در سراسر بدن توزیع می شود.

1-شش ها 2-قلب 3-اسکلت، پوست و غیره، 10% 4-مغز 15% 5-رگ های خونی قلب 5% 6-ماهیچه ها 15% 7-روده ها 35% 8-کلیه ها 20%

هر گاه تعداد اریتروسیت (erythrocytes) ها یا مقدار هموگلوبین (یا هر دو) کاهش یابد، برای اقتصاد بدن زیان آور است، چنین حالتی را کم خونی (anemia) می گویند.

در کم خونی تعداد اریتروسیت ها ممکن است به یک سوم تعداد طبیعی و مقدار هموگلوبین به یک دهم مقدار معمولی کاهش یابد، در کم خونی اکسیژن کمتری حمل می گردد و مقدار انرژی حاصل در بدن نیز به تناسب آن تقلیل می یابد در نتیجه یکی از مهم ترین علامت های کم خونی غیر از رنگ پریدگی آن است که بیمار به زودی خسته می شود.

علت مستقیم کم خونی خونروش از زخم یا خونروش طی یک حادثه یا یک بیماری است. این گونه جریان خون از بدن را خونروش (hemorrhage) می گویند.

علاوه بر خونروش خارجی که مکن است بر اثر بریدگی یا خراش یا فرو رفتن چیزی در بدن حادث شود خونروش داخلی نیز به سبب وارد شدن آسیب به یک عضو یا جریان یافتن خون از زخم معده یا اثنی عشر و....امکان دارد. همیشه لازم نیست که کم خونی نتیجه خونروش شدید باشد بلکه خونروش جزئی ولی مزمن مانند خونروش از ضایعات سلی شش ها، دوران قاعدگی بانوان و ....ممکن است منجر به کم خونی شود.

اگر مقدار خونی که از دست می رود نسبتا زیاد باشد خطرناک است. یعنی اگر بیش از 40 درصد خون از دست برود اجزاء بدن انسان قادر نخواهند بود که به سرعت احتیاجات خود را تامین کنند، در این موارد به شخص بیمار خون تزریق می شود.