کم خونی ارتباط منسجمی با تغذیه دارد، وضع تغذیه نامناسب می تواند در تشدید کم خونی موثر باشد. کمبود آهن، ویتامین B12، اسید فولیک و ....می توانند تاثیر قابل توجهی در این بیماری داشته باشند.

در غذاهایی که مورد مصرف قرار می گیرد به قدر کافی از مواد مذکور وجود دارد ولی بدن در جذب آن ها عاجز می باشد.

برخلاف تعداد زیادی از بیماری ها، کم خونی ناشی از کمبود آهن، بیشتر بیماری کودکان و جوانان است تا افراد مسن. قربانیان اصلی این بیماری، اغلب زنان باردار، دختران نوجوان، کودکان و نوزادان هستند. معمولا در تمامی جوامع و کشورهای مختلف این بیماری گریبانگیر تمام اقشار، اعم از فقیر و غنی می باشد.

تحقیقاتی که در سال 1982 توسط محققین انجام شده است در حدود سه چهرم زنان ورزشکار و حدود یک چهارم مردان ورزشکار که در ورزش دویدن با مسافت زیاد نظیر دو ماراتون شرکت دارند، در خطر ابتلا به کم خونی هستند.

در گزارشی که درباره آلبرت سالازار دونده ماراتون منتشر شد، آمده است که این ورزشکار از بیماری کم خونی با منشا کمبود آهن رنج می برده است. تا بدین لحظه علت اصلی بیماری کم خونی در ورزشکاران دونده مشخص نشده و دلیل همه گیر بودن و پیشرفت آن در این بیماران معلوم نیست. به نظر اغلب محققان، شاید کاهش آهن علت عمده بیماری کم خونی کسانی باشد که انرژی زیادی مصرف می کنند و طبیعی است که ورزشکاران قهرمان به سبب انرژی زیادی که مصرف می کنند و در جریان تمرین ها که از تعریق بسیار زیادی برخوردار هستند، همراه با نمک، مقداری آهن نیز از دست بدهند.

کم خونی یک بیماری نیست، بلکه یک یافته آزمایشگاهی است. کم خونی انواع مختلفی دارد، به طوری که کمبود آهن تنها یکی از آن ها است. یک نوع اختلال خونی به نام کم خونی بدخیم در بعضی گیاه خواران وجود دارد، زمانی که اختلالات به وجود آید، کمبود مس بروز می کند. کم خونی ناشی از تخریب گلبول های قرمز که بر اثر واکنش خود ایمنی داروهای خاص و حتی بعضی از مواد غذایی مانند باقلا، حاصل می گردد موجب کمبود آهن می شود و نیز مصرف دراز مدت داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (مانند ایبوپروفن) و آسپرین می توانند موجب خونریزی معده و مجاری روده شوند و هم چنین زمینه کم خونی را فراهم آورند. شخص مبتلا به کم خونی همیشه خسته و کم انرژی می باشد.