بافت درون ریز لوزالمعده، از جزایر لانگرهانس (islets of langerhans) تشکیل می شود که هورمون هایی را به داخل جریان خون ترشح می کند.این هورمون ها عبارتنداز انسولین و گلوکاگن که میزان قندخون را تنظیم می کنند و سوماتوستاتین که از آزاد شدن بیش از حد دو هورمون قبلی ممانعت به عمل می آورد.

جزایر لانگرهانس (islets of langerhans)، محل تجمع سلول های درون ریز (یعنی هورمون ساز) لوزالمعده هستند. در سال 1869، آناتومیست و آسیب شناس معروف آلمانی، langerhans paul این بخش از لوزالمعده را کشف کرد.

جزایر لانگرهانس تقریباً 1 تا 2 درصد توده ی لوزالمعده را تشکیل می دهند و حدودی میلیون از این جزایر در لوزالمعده ی فرد بزرگسال سالم وجود دارد که در تمام لوزالمعده منتشر شده اند و در مجموع 1 تا 5/1 گرم وزن دارند. حداقل 5 نوع سلول متفاوت در جزایر لانگرهانس وجود دارند که هورمون هایی را تولید و به طور مستقیم به داخل جریان خون ترشح می کنند . این سلول ها عبارتنداز :

سلول های آلفا : این سلئل ها 15 تا 20 درصد کل سلول های جزایر لانگرهانس را تشکیل می دهند و گلوکاگن تولید می کنند. سلول های بتا : این سلول ها 65 تا 80 درصد کل سلول های جزایر لانگرهانس را تشکیل می دهند و انسولین و آمیلین تولید می کنند. سلول های دلتا : این سلول ها 3 تا 10 درصد کل سلول های جزایر لانگرهانس را تشکیل می دهند و سوماتوستاتین تولید می کنند. سلول های pp : این سلول ها 3 تا 5 درصد کل سلول های جزایر لانگرهانس را تشکیل می دهند و پلی پپتید لوزالمعده ای تولید می کنند. سلول های اپسیلون : این سلول ها کمتر از 1 درصد کل سلول های جزایر لانگرهانس را تشکیل می دهند و گرلین (ghrelin) تولید می کنند.

انسولین ، سلول های بتا را فعال و سلول های آلفا را مهار می کند.

گلوکاگن، موجب فعال شدن سلول های (الفا که سلول های بتا و دلتا را فعال می کند) می شود.

سوماتوستاتین: سلول های آلفا و بتا را مهار می کند.

گروه دیگری از سلول های لوزالمعده، که در رنگ آمیزی آزمایشگاهی، در زیر میکروسکوپ تیره تر از سلول های جزایر پانکراس به نظر می رسند، آسینی ها را تشکیل می دهند.

(آسینی ؛ acini به معنی سلول های خوشه ای شکل است) آسینی ها به مجاریی متصل می شوند که به لوزالمعده ی برون ریز تعلق دارند و اَنزیم های گوارشی را از طریق سیستم مجاری به داخل روده ترشح می کنند.

شبکه ی متراکمی از مویرگ ها، به طور متقاطع، جزایر لانگرهانس را در بر می گیرد و این مویرگ ها با لایه هایی از سلول های درون ریز مفروش شده اند و در تماس مستقیم با رگ های خونی قرار دارند.

در پاسخ به هورمون های روده ی کوچک یعنی سکرتین (secretin) و کوله سیستوکینین (cholecystokinin) ، بخش برون ریز لوزالمعده، به وسیله ی سلول های آسینی خود، آنزیم های گوارشی موسوم به تریپسین، کمیوتریپسین، آمیلاز و لیپاز لوزالمعده ای را تولید و به داخل روده ی کوچک ترشح می کند. این بخش از لوزالمعده همچنین مسئولیت تولید مایعی قلیایی را در پاسخ به هورمون های روده ای برعهده دارد که این مایع نیز به داخل روده ی کوچک ترشح می شود. سلول های اختصاصی مفروش کننده ی مجاری لوزالمعده ای موسوم به سلول های مرکزی آسینی (centroacinar cells) ، نوعی محلول سرشار از بیکربنات و نمک را به داخل روده ی کوچک ترشح می نمایند.